Heikikkers kijken
Tegen half maart gaat het bij een aantal mensen kriebelen: rond die tijd gaan de heikikkers paren. "Nou en?" zal de argeloze lezer vragen, "dat is toch niet zo bijzonder?"
Beste lezer, dat is het wél. Tenminste, dat vinden wij....
De heikikker is een kleine bruine versie van de gewone kikker. Je vind hem, inderdaad, tussen de heidestruiken. Eigenlijk zie je hem dus bijna nooit, want wie loopt er nou tussen heidestruiken? In de zomer kruipen daar ook adders en teken, en die wil je juist liever níet tegenkomen...
Wat is er dan met die paartijd? Dan zijn de mannetjes knalblauw! En het kwaken van de heikikkers klinkt niet als gewoon kwaken, maar als het bubbelen van bellen in een moddervijver. Of als een zacht "woep woep woep".
Als je bij een poel met kwakende heikikkers staat, lijkt het geluid overal vandaan te komen, behalve van de plek waar ze zitten.
Vorige week had ik al drie vriendinnen 'voorgewarmd". Ze hadden wel zin om mee op onderzoek te gaan in het Dwingelderveld. Het was alleen de vraag of we ze te zien zouden krijgen.
Donderdag kwam iedereen goed uit, dus zetten we dat in de agenda.
Het werd spannend, want de paartijd duurt maar een paar dagen.
In Brabant en Limburg waren ze aan het begin van de week al gesignaleerd, dus ik had goede hoop dat ze donderdag in Drenthe actief zouden zijn, zeker nu het ineens mooi lenteweer begon te worden. Aan de andere kant: de nachten waren nog wel koud. Vrijwel ieder ochtend lag er nog ijs op de vijver.
Het was een prachtige dag, dus besloten we de gok te wagen.
Nou, het kon niet beter!!! We hebben overigens nog veel meer gezien.
Klik op een van de foto's voor de vergrotingen.
Beste lezer, dat is het wél. Tenminste, dat vinden wij....
De heikikker is een kleine bruine versie van de gewone kikker. Je vind hem, inderdaad, tussen de heidestruiken. Eigenlijk zie je hem dus bijna nooit, want wie loopt er nou tussen heidestruiken? In de zomer kruipen daar ook adders en teken, en die wil je juist liever níet tegenkomen...
Wat is er dan met die paartijd? Dan zijn de mannetjes knalblauw! En het kwaken van de heikikkers klinkt niet als gewoon kwaken, maar als het bubbelen van bellen in een moddervijver. Of als een zacht "woep woep woep".
Als je bij een poel met kwakende heikikkers staat, lijkt het geluid overal vandaan te komen, behalve van de plek waar ze zitten.
Vorige week had ik al drie vriendinnen 'voorgewarmd". Ze hadden wel zin om mee op onderzoek te gaan in het Dwingelderveld. Het was alleen de vraag of we ze te zien zouden krijgen.
Donderdag kwam iedereen goed uit, dus zetten we dat in de agenda.
Het werd spannend, want de paartijd duurt maar een paar dagen.
In Brabant en Limburg waren ze aan het begin van de week al gesignaleerd, dus ik had goede hoop dat ze donderdag in Drenthe actief zouden zijn, zeker nu het ineens mooi lenteweer begon te worden. Aan de andere kant: de nachten waren nog wel koud. Vrijwel ieder ochtend lag er nog ijs op de vijver.
Het was een prachtige dag, dus besloten we de gok te wagen.
Nou, het kon niet beter!!! We hebben overigens nog veel meer gezien.
Hieronder mijn verslag.
Deze link toont het album waar we onze foto's in hebben gezet.
Deze link toont het album waar we onze foto's in hebben gezet.
We hadden afgesproken bij de radiotelescoop.
We zouden daar misschien addertjes in de zon kunnen zien liggen.
Helaas, er was er wel een gesignaleerd, maar die was weer weggekropen.
Dat proberen we dan wel een andere keer.
Hier zij we op weg naar de poeltjes waar we ze vorig jaar gezien hebben.
Ja hoor: daar zitten er al een paar!
Zie je de koppetjes in het water?
We dachten eerst dat ze nog niet helemaal blauw waren,
maar dat viel reuze mee.
Die bobbeltjes links in het water is al dril.
Heikikkers laten er geen gras over groeien!
We hadden geluk: in het water vlak langs het pad zaten er heel wat.
Daar komen we zo meteen.
Overleg over hoe het beter kan.
Marlous was die middag lekker met Tibor aan de wandel,
bleek uit een appje dat ik kreeg.
De Davidsplas huisvest nog smienten.
Die vertrekken pas in april.
We zagen er ook nogal wat slobeenden.
Langs de over vond deze witte kwikstaart de tafel gedekt.
Daar zitten er drie!
Een mooie blauwe rug.
Genieten van het geluid van de kikkermannetjes en de stilte en het uitzicht daar omheen.
Of niet....
Tja, wat zal ik nu fotograferen?
er is zo veel te zien...
Deze hommel heeft de hele wilg voor zichzelf.
Dat is maar goed ook, want er bloeien pas een paar katjes.
Jammie!!!
Saai? Als je goed (en wat langer) kijkt,
is er genoeg te zien...
Het was een leuke middag!
