Een fazant in de tuin!
We wonen in Drenthe, in een best wel groot dorp (Ruinen), in een leuk klein huisje in een gewone straat, maar wel bijna aan de rand.
Dit betekent dat we best veel dieren in onze tuin mogen verwelkomen: mussen, mezen, gaaien, eksters, duiven, roodborstjes en zo nu en dan een bijzondere gast.
Maar toen Henny gisteravond vanuit de keuken ineens riep: "Er zit een fazant in de tuin!", keek ik toch wat vreemd op.
Fazanten zie je in deze streek zelden: er zijn niet alleen vossen, maar vooral ook veel jagers in dit gebied, en vooral de laatsten staan er niet om bekend dat ze de dieren die hier leven een lang leven gunnen.
Dat terzijde.
Ik zat achterin de kamer, en mijn camera lag naast de bank bij het raam. Vlak bij de fazant dus, die op zijn dooie gemak het graan op stond te pikken dat we voor vinken en mussen uitgestrooid hadden.
De camera van Henny lag op tafel, dus daar maakte ik eerst wat 'bewijsfoto's' mee.
Daarna kroop ik heel voorzichtig over de grond naar het raam en vervolgens naar de bank om mijn camera te pakken.
De vogel had kennelijk flinke trek, want hij stoorde zich absoluut niet aan mij, terwijl ik nog geen twee meter van hem vandaan lag.
Bijzonder!
Hieronder een paar foto's van deze mooie meneer.
Wat boffen wij toch!
Dit betekent dat we best veel dieren in onze tuin mogen verwelkomen: mussen, mezen, gaaien, eksters, duiven, roodborstjes en zo nu en dan een bijzondere gast.
Maar toen Henny gisteravond vanuit de keuken ineens riep: "Er zit een fazant in de tuin!", keek ik toch wat vreemd op.
Fazanten zie je in deze streek zelden: er zijn niet alleen vossen, maar vooral ook veel jagers in dit gebied, en vooral de laatsten staan er niet om bekend dat ze de dieren die hier leven een lang leven gunnen.
Dat terzijde.
Ik zat achterin de kamer, en mijn camera lag naast de bank bij het raam. Vlak bij de fazant dus, die op zijn dooie gemak het graan op stond te pikken dat we voor vinken en mussen uitgestrooid hadden.
De camera van Henny lag op tafel, dus daar maakte ik eerst wat 'bewijsfoto's' mee.
Daarna kroop ik heel voorzichtig over de grond naar het raam en vervolgens naar de bank om mijn camera te pakken.
De vogel had kennelijk flinke trek, want hij stoorde zich absoluut niet aan mij, terwijl ik nog geen twee meter van hem vandaan lag.
Bijzonder!
Hieronder een paar foto's van deze mooie meneer.
Wat boffen wij toch!
Daar zit hij: vlak achter het raam!
Een prachtige vogel.
Ziet hij me wel of ziet hij me niet?
Er spiegelt van alles in de ruit, maar dat is even niet belangrijk.
In de late middagzon is hij schitterend.
Na een minuut of vijf wandelde hij weer weg, de tuin van de buurvrouw in.
Het was een bijzondere ontmoeting!
