De blog van René Stout

Deze keer ben ik er alleen op uitgetrokken. Ik had een stuk van het Dwingelderveld uitgekozen dat behoorlijk buiten de route van de meeste toeristen ligt. Ik verwachtte dan ook weinig mensen te zien. Dat is uitgekomen: tijdens mijn twee uur durende wandeltocht ontmoette ik twee wandelaars, drie fietsers en twee ruiters. Wat ik wél zag, zie je hieronder. Het was van alles wat. Het begon met twee kieviten, heel ver weg op een drooggevallen randje in een ven. Op de achtergrond zie je de radiotelescoop. Even verderop zag ik een grote zilverreiger. Op het zandpad zag ik deze Gewone wegwesp, ook wel roodzwarte borstelspinnendoder genoemd. Hoog in de lucht vloog een buizerd. Ik volgde hem een tijdje met de camera. Ineens zag ik iets vallen...  Geen idee wat het was. Het was geen poep. Een braakbal lijkt me ook niet waarschijnlijk. Was het een pluk haar van een prooi die hij gevangen had? Een eindje verderop zag ik de sporen van een das. Het lijkt zo net alsof de sporen óp het zand liggen in p

Volle maan. Het was prachtig weer: windstil, heldere lucht en lekker fris na die warme dagen van vorige week ;-) Dus gingen we er na het eten nog even op uit om de Volle maan te bewonderen. We fietsten naar het Kloosterveld. Je hebt daar een mooie horizon, geen lichtvervuiling en je hoeft er niet op de paden te blijven. We kwamen net na zonsondergang aan. De maan was dus net op. Je ziet hem vlak boven de horizon staan. Hier dus, achter het berkenbosje. In het westen gloeide de hemel nog na. Om het licht op de foto net zo te krijgen als het in werkelijkheid was, moest ik ongeveer 2,7 stop onderbelichten. We hoorden in de verte de kraanvogels roepen. Op zo'n moment waan je je ergens heel ver weg... Wonderlijk dat je de maan zo goed kunt zien. Wat de techniek al niet vermag... Op een gegeven moment zagen we zelfs drie manen. Een prachtig gezicht. Voldaan gingen we weer naar huis. Het blíjft genieten hier in Drenthe...

Ook in Drenthe heeft het de afgelopen week gesneeuwd en gevroren. Het was even wennen, maar toen we eenmaal naar buiten gingen, was het puur genieten! Je kunt de winter op heel veel manieren vastleggen. Ik heb er voor gekozen om de dieren rond ons huis en de sporen in de omgeving te laten zien. Het begint natuurlijk met ons eigen huisje. Ziet dat er niet vredig uit? Ook wij hadden stuifsneeuw: Het lijkt niet erg hoog te liggen... ...maar van binnenuit gezien, ligt er best wel veel. Dit lijkt wel een eendensnavel ;-) Natuurlijk strooiden we ruimhartig vogelvoer in het rond. Daar kwam van alles op af: Mannetjesvinken, de mussengroep die het hele jaar rond het huis bivakkeert, , een van de twee merelmannen, vrouwtjesvinken, Een groenlingman (hier achter een huismusvrouwtje), merelvrouwtjes (hier achter een huismusmannetje), en in de buurt zaten twee houtduiven te kleumen. Rondom Ruinen zelf was genoeg te zien: Een schoolklas in het maïsveld Een verkleumde blauwe reiger in de sneeuw Wallen