Sporen die je zelden ziet

Van de week reed ik langs het Linthorst-Homankanaal en zag ik iets vreemds:

In het ijs zaten sleuven met water erin. Sommige meer dan twee meter lang, andere korter.
Soms één sleuf, soms twee naast elkaar.

Toen ik wat beter keek, zag ik dat aan een eind van zo'n sleuf de voetafdrukken stonden van eenden en zwanen.

Aan datzelfde eind zat soms ook een verdikking.

Wat was er gebeurd?

Het ijs was op een gegeven moment zo dun dat landende eenden en zwanen er doorheen zakten, het ijs met hun buik voor zich uit duwden en zo een open waterspoor trokken.

Als ze tot stilstand waren gekomen, konden ze uit het water op het ijs stappen en zo verder wandelen. Daarvoor was het ijs dus net nog dik genoeg.

Een paar uur later was het ijs verdwenen.

Leuk dat ik dat net nog even zag...

Vreemde strepen in het ijs


De landingsbaan van een eend.
Daarachter de sporen van een zwaan.


De landingsbaan van een zwaan: de poten zakten door het ijs, de buik nét niet.
Aan de ijsbultjes kun je zien dat hij van rechts kwam.
Hij is naar rechts weggelopen.


Vier eenden? Je ziet geen pootafdrukken.
Misschien was het een doorstartende zwaan:
twee keer stuiteren en dan...

Ja, dat was het. Kijk maar:
Na twee keer stuiteren met de poten door het ijs heen,
gleed hij een meter of vijf over het ijs verder, voor hij,
nét niet door het ijs zakkend, tot stilstand kwam.
Toen draaide hij linksom en liep langs zijn landingsbaan naar rechts weg.


Twee eenden.


Een zwaan.


Zo zie je maar: ook op een ogenschijnlijk saai stukje kanaal
is soms toch veel te zien.



Populaire posts van deze blog

Vlinders in Frankrijk

Een fazant in de tuin!

Je kunt nu je Chromebook ontgrendelen met een pincode