De blog van René Stout

Het moest er toch van komen: we moeten accepteren dat de zomer op zijn eind loopt. Gestimuleerd door enthousiaste verhalen en foto's over bijzondere paddenstoelen, trokken we gisteren naar het Dwingelderveld met als missie: "de aardsterren vinden en fotograferen". Onderweg daarnaartoe zagen we zo veel andere paddenstoelen dat het, toen we eenmaal bij de aardsterren aankwamen, bijna te donker was om ze goed op de foto te zetten. Op de terugweg kwamen we de Ruiner schaapskudde nog tegen en zagen we een ree grazen in de achtertuin van een huisje aan de heide. Het was weer een mooie dag... Het gezin Geschubde Inktzwam aan de wandel? De inktzwam begint mooi wit. Naarmate hij rijper wordt, verandert de hoed van onderaf in een zwarte vloeistof  (de inkt) die vol zit met sporen. Uiteindelijk blijft er een zwarte frommel aan de top van de steel over. Schubben van buiten, zwart van binnen, druppels inkt aan de rand. Linksonder zie je de kring v...

... denk dan niet meteen aan een Windows-machine. Tot tien jaar geleden had Windows vrijwel het monopolie in computerland. Apple was het enige alternatief. Apple was (en is nog steeds) beter, sneller, gebruiksvriendelijker en veiliger dan Windows, maar helaas ook behoorlijk duurder. (Aanvulling: ik vergeet het Linux-OS niet, maar ik noem het niet omdat dat voor de gewone gebruiker net een stap te ingewikkeld is: je kunt geen Linux-computers kopen, maar je moet Linux zelf installeren en hier gaat het om een nieuw apparaat.) Sinds ongeveer vijf jaar is er een alternatief: de Chromebook. In de VS worden nu meer Chromebooks verkocht dan Windwos en Apple bij elkaar, maar in Europa, en zeker in Nederland, is de Chromebook helaas, en zeer onterecht, nog steeds een ondergeschoven kindje. Het vaak gehoorde argument is dat je een Chromebook alleen met een internetverbinding kunt gebruiken, en dat het er eigenlijk alleen maar mee kunt surfen op het web. Niets is tegenwoordig minder ...

Van de week hebben we lekker lopen dwalen over het Kloosterveld, een deel van het Dwingelderveld waar je buiten de paden mag lopen. Op het eerste gezicht lijkt het een kaal stuk land waar weinig te beleven is. De regelmatig hier terugkerende lezer begrijpt natuurlijk dat wij dit heel anders ervaren... Het Kloosterveld is een afgegraven stuk voormalig landbouwgrond dat dienst kan doen als waterberging. Soms staat het dertig centimeter of meer onder water, en soms valt het helemaal droog.  In het nazomerzonnetje was dit haantje aan de wandel. Even schuilen onder een grote parasolzwam. Er vliegen nog steeds vlinders rond. Hier zit het vrouwtje kleine vuurvlinder van de zon te genieten. In een poeltje zagen we met moeite een grote larve over de bodem kruipen. Het beestje leek wat op een krekel... We zien ook steeds meer paddenstoelen. Tja, de herfst is toch erg dichtbij... Een van de typische planten in het Kloosterveld is de gronds...

Soms heb je gewoon geluk... Vanochtend waren we bijna klaar met het Sandd-rondje toen we in de verte een grote vogel zagen vliegen. Onze eerste indruk was dat het een ooievaar was, maar hij leek de lange nek en de lange poten te missen. We pakten de verrekijker en de camera erbij en toen zagen we dat het een heel andere vogel was: het leek wel een zeearend! Dat verwacht je hier niet, en zeearenden zijn zo zeldzaam dat je niet gelooft dat je hem zelf ziet. Om een lang verhaal kort te maken: ik meldde hem na thuiskomst op waarneming.nl en daar kreeg ik de bevestiging. De zeearend wordt ook wel 'vliegende deur' genoemd. Met een spanwijdte van 2 tot 2,5 meter is dat niet overdreven. Onder de arend hangt niet een van zijn klauwen, maar vliegt een huiszwaluw. Veel roofvogels krijgen voortdurend bezoek van kraaien, spreeuwen, kauwen en andere vogels die hun gebied roofvogelvrij willen houden. Huiszwaluwen doen daar kennelijk ook enthousiast aan mee...

Vanochtend kwam het gesprek op "de drift der continenten". Natuurlijk ging ik op het internet op zoek naar een mooie animatie van hoe in de loop der tijden de Aarde is veranderd. Dit vind ik de mooiste: hij laat, terwijl links onderin de teller vanaf 3,3 miljard jaar geleden terugloopt, prachtig zien dat de Aarde een waterplaneet is, met daarop wat korstjes die alle kanten op drijven.

Afgelopen zaterdag hadden we het jaarlijkse uitje van Con Amore , het zangkoor waar ik met veel plezier de baspartij zing. We deden een aantal bestemmingen aan. De tweede was Ampie's berg bij 't Harde. Daar vond ik het zo mooi dat ik dinsdagmiddag Henny meegenomen heb om haar ook te laten genieten. En om daar foto's te maken, natuurlijk.... Het is een prachtige tuin, helemaal het werk van Ampie Bouw en zijn vrouw Batje, in de vakanties bijgestaan door familieleden. Hier vertelt Ampie over zijn tuin. Water, verhoogde paden en borders en een heuse berg. Ampie kreeg zijn inspiratie voor de tuin en de berg tijdens een bezoek aan Oostenrijk. De witte steen op de berg symboliseert de eeuwige sneeuw. De dikke randen Alyssum (sneeuwkleed) passen daar heel mooi bij. Dankzij de hoogteverschillen kon Ampie veel watervallen aanleggen. Vanaf de berg heb je een prachtig uitzicht over de tuin. Naast heel veel exotische planten kom ...