De blog van René Stout

Vorige week zijn we naar een lezing geweest over bijen in het algemeen en bijen in het Dwingelderveld in het bijzonder. Aan de ene kant stemde dat droevig: uit meerdere studies is gebleken dat het aantal insectensoorten in de regio Nederland - België - Duitsland de laatste twintig jaar met bijna driekwart is afgenomen. Zowel in aantal als in aantal soorten. Maar we kunnen ook wat doen om de teruggang te stoppen en de trend misschien wel te keren. Het belangrijkste middel: met z'n allen meer natuurvriendelijke producten kopen. Ook welkom: zorgen voor eten en woningen voor bijen en wespen. Dan bedoel ik niet de honingbij, gewone wesp en hoornaar. Deze dieren leven in kolonies. Nee, ik bedoel de solitaire soorten: de soorten die een kinderkamer maken, dan voedsel voor de larve verzamelen, daar vervolgens een eitje op leggen en dan verdwijnen. We kunnen gewoon insectenhotels in de tuin, aan de muur of op het balkon hangen. En als het even kan, kunnen we ook zorgen voor bloe...

Afgelopen donderdagmiddag besloten we een wandeling te maken door een bosrijk hoekje van het Dwingelderveld. Zo zouden we buiten zijn, en niet te veel last hebben van de brandende Zon. Al dwalend kwamen we op een gegeven moment bij een vennetje. Vroeger had daar bos omheen gestaan, maar nu niet meer. We besloten toch even te gaan kijken. Er stond een lekker windje, dus de hitte viel mee. Al met al hebben we bijna een uur bij het ven rondgehangen, zo veel was er te zien. Daarna liepen we langs een bosrand en daar was het al weinig anders. Verbazingwekkend hoeveel er te zien is als je de tijd neemt en je ogen de kost geeft.... Daarna hebben we ook nog een lekkere boswandeling gemaakt ;-) Dit is het vennetje, verstopt in een hoekje van het Anserveld. Het eerste wow-moment: ronde zonnedauw. Het is een heel klein plantje (ongeveer zeven cm in doorsnee) dat je makkelijk over het hoofd ziet. Die zwarte dingetjes zijn vliegjes die ten prooi zijn gevallen aan de glimme...

Alleen al het besluiten welke gids je moet kopen is een temptatie: de ene plantengids is op kleur gesorteerd, de andere op biotoop en de derde op familie. Sommige gidsen werken met foto's en andere met tekeningen. Ze hebben allemaal hun voor- en nadelen. Als ik er vroeger echt op uit ging, had ik een vogelgids, plantengids en een insectengids bij me. Als ik iets tegenkwam wat ik niet in de boeken kon vinden, maakte ik er een dia van, in de hoop dat ik er thuis dan nog uit zou komen. Het herkennen van vogelgeluiden was een crime: ik had thuis LP's met vogelgeluiden. Later werden dat CD's. Ik probeerde in het veld het geluid in mijn geheugen te prenten. Als ik thuis was, zette ik de LP of CD op in de hoop dat ik op een gegeven moment het geluid herkende. Nadat je drie of vier geluiden afgespeld had, liep alles zo door elkaar dat ik de moed opgaf. Voordat ik de dia's kon bekijken, kon het rustig drie weken duren: het rolletje moest vol zijn, je moest het wegbrengen ...