Over feeënlampjes, zilveren boomkussens, vliegende lolly's en meer....

Zo, dat is lang geleden! Mijn laatste blog is van februari. Foei!

Tja, beetje druk met computerdingen....

Maar met de lente in de kop ga je toch weer naar buiten om te genieten van alles wat er te zien en te horen is.

En wat je dan al niet tegenkomt....

We waren dit al eens eerder tegengekomen: een zijden kapje aan een grasstengel.

Enig speurwerk maakte ons duidelijk dat het hier om een feeënlampje gaat.

Een feeënlampje is de kinderkamer van de grote lantaarnspin.

De dag nadat zij dit lantaarntje heeft gesponnen,

bedekt zij het met zandkorreltjes zodat het minder opvalt.

Dit lantaarntje is dus vandaag gemaakt.

Het lantaarntje heeft twee verdiepingen: 

de jonkies zitten eerst bovenin.

Als ze wat groter worden, zakken ze af naar de benedenverdieping

van waaruit ze de wereld gaan verkennen. 

Het water kwam na die paar dagen regen in het voorjaar snel omhoog,

maar zakte net zo snel weer terug.

Groene zeilen en vlaggen van wier zijn daarvan de stille getuigen... 

Laag bij de grond vind je de mooiste dingen.

Hier de sporendoosjes van een mos.

Terwijl we bij een vennetje zaten te genieten van wat er allemaal te zien was,

kregen we bezoek van een paar staartmezen.

Vanwege hun vorm noemt men ze ook wel lolly's (lollypops in het Engels).

Het Woldenpad, een fietspad richting Echten, wordt niet alleen door mensen op prijs gesteld.

Dit ree stond er minutenlang te genieten van de avond,

terwijl haar vriendje op het zandpad rechts wat heen en weer liep.

Een prachtige zonsondergang boven het Dwingelderveld. 

Als je goed kijkt, zie je iets links onder de top van de Zon een donker vlekje: een zonnevlek.

Wat meer naar het zuiden liet ook de wassende Maan zich zien.

Lente bij het Achterlandse Veen: bloeiende krenten onder een prachtige wolkenlucht.

  

De lijsterbes komt ook al kijken en is nu al gastheer van een rupsje...

Een zilveren boomkussen!

Deze is al overrijp. Dat zie je aan de barsten in de huid.

Eén keer eerder heb ik hem gezien: ergens anders in het Dwingelderveld,

precies drie jaar geleden...

Het is een slijmzwam. Hij zakt langzaam langs de stam omlaag.

Er zijn diverse soorten, vaak met net zulke mooie namen.

Weet je nog dat ik afgelopen oktober schreef over de heksenboter?

Dit is een jonger exemplaar.

Tot slot nog twee reeën op een grasland, omlijst door bloeiende krenten.

Ja, het is mooi in Drenthe...