Isolatiecel

Het is wat, met die studio...
De vorige bewoner had de garage omgetoverd tot een sportzaaltje: de garagedeur was vervangen door een schuifpui en de buitenmuur was geïsoleerd met steenwol en spaanplaat.

Wij dachten dat dit een mooi kantoor kon worden voor mij. Op termijn zou het onze slaapkamer zijn.

In de winter bleek dat de ruimte nauwelijks warm te stoken was. Ik week met mijn bureau uit naar de keuken.
Er moest dus iets gebeuren.

We isoleerden de buitenmuren nog meer door Tonzonvellen aan te brengen en er gipsplaat voor te zetten.

Daarna kwam er een tweede radiator bij en vervingen we de aluminium schuifpui door een kunststof kozijn. Ik had mijn kantoor inmiddels naar boven verplaatst.

Dankzij al deze maatregelen werd de ruimte snel warm, maar helaas koelde hij daarna bijna even snel weer af. De oorzaak kon nu eigenlijk alleen nog maar bij de vloer en bij het plafond liggen.

Dus isoleerden we de ruimte boven de pui nóg meer, vervingen we het laminaat door vloerbedekking en besloten we het plafond te isoleren. Dat alles nadat ik het plafond gewit en de gipswand geëgaliseerd, en Monique de kieren gedicht had en de buitenmuur had schoongemaakt.

De oude kit, het purschuim en de verf zaten goed vast...

Dat project wierp een verrassend licht op de zaak, in letterlijke zin....

Ik dacht handig te zijn en de vloerplaten boven de studio (en bijkeuken, die zouden we meteen meenemen) te lichten. Dan zouden we makkelijk de steenwolplaten kunnen neerleggen. Dus: vloertje open, steenwol leggen, vloertje dicht, klaar!


Niet dus.

Nadat ik uit één vloerplaat ongeveer 100 spijkers had verwijderd, wilde de plaat er niet uit. Het bleken gegroefd/geveerde platen te zijn. Aangezien ze tot onder het stucwerk doorliepen, werd het verwijderen een uitdaging. Ik besloot om van die ene plaat de veren door te zagen. Daarna kon ik hem lichten.

Heeft er nog iemand behoefte aan oude spijkers?

Toen ik dat deed, kreeg ik meteen een frisse wind in mijn gezicht en zagen we eikenblaadjes op de onderliggende gipsplaten (het plafond van de studio en bijkeuken) liggen. Overblijfselen van de bouw?
Nee.
We konden gewoon tussen de vloer en het dak door naar buiten kijken! Als we dus de bijkeuken of de studio verwarmden, stookten we letterlijk voor de buren....

Van binnenuit zie je het halve bos liggen, en de (inmiddels met duct tape dichtgeplakte) kier.

Hier zie je het vanaf de buitenkant:

het grijze is de dakgoot, het hout er boven is van het dakbeschot.

De kier is hier bijna drie cm breed.

Deelproject 1: de kieren dichten.
Na heel veel wikken en wegen besloten we de zojuist gewitte gipsplaten deels uit het plafond te zagen, omdat dat de enige manier was om bij de kieren te komen en die fatsoenlijk te dichten. Dankzij de multitool die ik voor mijn verjaardag had gekregen, lukt dat zonder al te veel schade.
De kieren dichtte ik met stroken bitumen die ik eerst vast niette en daarna met latjes borgde.

Eerst moest ik de goed verzonken nagels netjes verwijderen.

Daarna zaagde ik ter hoogte van een steunlat de gipsplaat door, netjes langs een latje.

Ja, dat ziet er goed uit.

Zo moest ik wriemelen om de bitumen te kunnen bevestigen.

Tussendoor was het even tijd voor een pauze.

Terwijl Monique de bladeren en ander materiaal van de gipsplaten verwijderde,

ging ik weer verder met de bitumen.

Zo, dat zit!

Deelproject 2: de steenwolmatten leggen.

Zondag besteld, dinsdag twee keer geleverd (maar dat is een ander verhaal...)

Net een chirurg maar dan anders...

Dat was een forse uitdaging aangezien ik de steenwolmatten door een sleuf van 30 cm moest frommelen en daarna zo'n tweeëneenhalve meter over het plafonds moest schuiven. Dat op zich was een heel projec dat de nodige inventiviteit vroeg. Maar het is allemaal gelukt!

Helaas hebben we hier geen foto's van: we waren te veel bezig om alles goed voor elkaar te krijgen.

De studio is nu klaar. Alleen moeten we de naden en de gaten nog even wegwerken. Oh ja: en behangen...

Maar nu doen we hetzelfde in de bijkeuken...