De blog van René Stout

Monique had een artikeltje in de krant gevonden over bloeiende stinseplanten op het landgoed Dickninge. Een korte uitleg.. Stinses zijn oorspronkelijk stenen huizen in Friesland. Stinses (of stinzes) zijn wat we nu ' leuke optrekjes' zouden noemen: mooie huizen met vaak een grote tuin of een park eromheen. Stinseplanten zijn sierplanten die niet in Nederland voorkomen, maar die in de tuinen van die stinzes werden geplant. Een aantal daarvan is inmiddels verwilderd en ook buiten stinzes te vinden. Landgoed Dickninge, bij De Wijk, in de buurt van Meppel (zie kaart ), staat bekend (zo leerden wij) om de holwortels die hier in het voorjaar uitbundig bloeien. De holwortel komt oorspronkelijk uit zuid Europa, maar is inmiddels in heel Europa te vinden. Holwortels danken hun naam aan het holle wortelknolletje dat ze hebben. De holwortel heeft spierontspannende en rustgevende eigenschappen en werd daar vroeger wel voor gebruikt. De holwortel bloeit in vrijwel alle kleurschaker...

Vandaag ben ik met een andere fotoclubkameraad wederom naar het Dwingelderveld geweest. Deze keer op de fiets. We gingen voor de heidekikkers en de adders, wat we nog meer zouden tegenkomen was bonus. Nou, de spaarkaarten zitten vol hoor! Het begon met twee reeën die lekker ontspannen stonden te grazen. Daarna konden we uitgebreid meneer en mevrouw roodborsttapuit bekijken. De veldleeuweriken zongen in de lucht en op de grond. Een ervan zat, weliswaar achter een scherm van verdroogd bunt, dichtbij genoeg om zijn kuifje te kunnen bekijken. En toen, ja, natuurlijk de heidekikkers. We zagen nu overal kikkerdril liggen, een teken dat het bijna gedaan is met de paartijd en dus met de blauwe kleur van de mannetjes. Wie het zelf nog wil bekijken, moet snel zijn, denk ik. Als laatste: mijn eerste zelf gevonden adder. Het was weer een leuke dag! De foto's tonen wat we nog meer gezien hebben. Een bok en een geit. lekker in het middagzonnetje. Meneer roodbo...

Gisteren heb ik van het mooie weer genoten en ben ik - tussen het tegelen door - met een fotoclublid het Nationaal Park Dwingelderveld gaan verkennen. Allereerst omdat het prachtig weer was, maar ook omdat ik graag adders wilde bekijken, en heel misschien de heidekikkers zou tegenkomen. Ze zijn nogal zeldzaam zijn en ook heel bijzonder omdat de mannetjes tijdens de paartijd (maar een paar dagen) knalblauw worden. Kijk hieronder maar of dat gelukt is.... De adders zagen we niet meteen, maar wel deze prachtige levendbarende hagedis. Het vrouwtje legt geen eieren, zoals de meeste reptielen, maar baart haar jongen levend, vandaar de naam. Ook dit was een onverwacht genoegen: drie kraanvogels genoten van de thermiek en draaien rondjes boven de heide. Dit is typisch een gebied waar je heidekikkers kunt vinden: ondiep water op de heide dat lekker snel opwarmt in de zon. En ja hoor, daar zitten ze! De mannetjes blauw, de vrouwtje bruin. Een...

Gisterochtend vroeg ben ik een wandeling rond het dorp gaan maken. Hier een impressie van de landschappen die ik tegenkwam. Schapen grazen in de ochtendnevel terwijl de mensen naar hun werk rijden. Met het opkomen van de zon ontstond er een laagje grondmist boven de weilanden. Een subtiele beweging in de lucht maakte dat een deel van de mist zich verhief alsof hij een glazen heuveltje tegenkwam. Iedere keer als ik dit zie, moet ik aan het dorpje van Asterix en Obelix denken... Even later bescheen de zon de mist. De sfeer was meteen heel anders. Een kwartier later, een totaal ander plaatje. Vijftig tinten Nijlganzen. Links ligt een vrouwtje. Het stel had net gepaard onder het toeziend oog van een soortgenoot.