Dwingelderveld, een dag later
Vandaag ben ik met een andere fotoclubkameraad wederom naar het Dwingelderveld geweest. Deze keer op de fiets.
We gingen voor de heidekikkers en de adders, wat we nog meer zouden tegenkomen was bonus.
Nou, de spaarkaarten zitten vol hoor!
Het begon met twee reeën die lekker ontspannen stonden te grazen.
Daarna konden we uitgebreid meneer en mevrouw roodborsttapuit bekijken.
De veldleeuweriken zongen in de lucht en op de grond. Een ervan zat, weliswaar achter een scherm van verdroogd bunt, dichtbij genoeg om zijn kuifje te kunnen bekijken.
En toen, ja, natuurlijk de heidekikkers. We zagen nu overal kikkerdril liggen, een teken dat het bijna gedaan is met de paartijd en dus met de blauwe kleur van de mannetjes.
Wie het zelf nog wil bekijken, moet snel zijn, denk ik.
Als laatste: mijn eerste zelf gevonden adder.
Het was weer een leuke dag!
We gingen voor de heidekikkers en de adders, wat we nog meer zouden tegenkomen was bonus.
Nou, de spaarkaarten zitten vol hoor!
Het begon met twee reeën die lekker ontspannen stonden te grazen.
Daarna konden we uitgebreid meneer en mevrouw roodborsttapuit bekijken.
De veldleeuweriken zongen in de lucht en op de grond. Een ervan zat, weliswaar achter een scherm van verdroogd bunt, dichtbij genoeg om zijn kuifje te kunnen bekijken.
En toen, ja, natuurlijk de heidekikkers. We zagen nu overal kikkerdril liggen, een teken dat het bijna gedaan is met de paartijd en dus met de blauwe kleur van de mannetjes.
Wie het zelf nog wil bekijken, moet snel zijn, denk ik.
Als laatste: mijn eerste zelf gevonden adder.
Het was weer een leuke dag!
De foto's tonen wat we nog meer gezien hebben.
Een bok en een geit. lekker in het middagzonnetje.
Meneer roodborsttapuit....
... en mevrouw.
Meneer veldleeuwerik.
Zijn kuifje ligt nu plat op zijn kop.
Dit in tegenstelling tot die van de kuifleeuwerik, die altijd rechtop staat.
De kuifleeuwerik, die in mijn jeugd een algemene broedvogel was in de kuststreek, is nu nagenoeg uit Nederland verdwenen. Gelijktijdig met de bonte kraai.
Hier zie je goed dat de kuif uit twee lagen veertjes bestaat.
Een kraanvogel! We waren net te laat om de landing op de foto te zetten.
Na deze foto verdween hij vrijwel tussen het hoge gras.
Een toevalstreffer, dus.
Porseleinstuifzwammen van vorig jaar.
Hier zie je de kikkerdril liggen, goed bewaakt door de vrouwtjes.
De mannetjes eromheen worden niet meer in de buurt geduld.
Een blauwtje gelopen, lijkt het...
Hier zie je dat zijn poten ook gekleurd zijn: blauw met oranje.
De laatste. Blauwer heb ik ze niet gezien.
Op zijn dooie akkertje zwom er een brilduiker voorbij,
regelmatig onder water zoekend naar iets van zijn gading.
Hier ligt dus een adder.
Grappig dat zo'n opvallend zigzagpatroon de slang vrijwel onzichtbaar kan maken.
