Nieuw strand en meer bij Schoorl

De afgelopen week was ik één dagje in Alkmaar voor werkoverleg met twee internetcollega's.
Dat werden er uiteindelijk drie (dagen).
Omdat de boog niet altijd gespannen kan zijn, trakteerden de gastheer en-dame (Rob en Ineke) mij op een toeristische rit naar het strand van Schoorl en door de polders weer terug.

Wat een genot! Ook hier is de omgeving prachtig. We hebben gezien hoe de Hondsbossche Zeewering is versterkt en we hebben genoten van de duinen, het uitzicht en de zonsondergang. Natuurlijk hebben we ook allerlei vogels gezien.
Hieronder een impressie.

Rob en Ineke wonen aan het water.

Ze krijgen daar net zo gemakkelijk bezoek van mussen als van meeuwen.

Op de uitkijk naar broodgooiers.

In hun tuint staat het fruitboompje op springen.

Waar ik sta, ligt de dijk, de Hondsbossche Zeewering.

In plaats van de dijk te verhogen (en te verzwaren) heeft Waterstaat gekozen voor het creëren van duinen en een breed strand.

Alles wat je hier ziet is dus door mensen aangebracht.

Deze tapuit vindt het allemaal prachtig: hij heeft er een mooi leefgebied bij gekregen.

Genietend van de rust en het uitzicht.

Dus nog een keer: alles wat je ziet, is kunstmatig.

Alleen de duinen zijn origineel.

Rechts de dijk, die hier ophoudt/begint.

Links en op de voorgrond 'nieuw zand'.

Het helmgras is twee jaar geleden met de hand geplant.

Samen met de windschermen zorgt het ervoor dat het zand niet te veel verstuift.

De opkomende bewolking vanuit zee zorgde voor een spectaculair schouwspel.

Achter de dijk liggen de polders.

In een plas langs de weg liepen lepelaars te fourageren.

De auto was een prima vogelkijkhut.

Van links naar rechts:

een bergeend, twee wilde eenden, een kluut en een meerkoet.

Typisch Westfriesland: stolpboerderijen en dikkoppen.

Dikkoppen zijn molens:

het kruiwerk zit in de kap, en niet buiten aan de staart zoals elders in het land.

Daardoor is de kap (en dus ook de molen zelf) heel groot en hebben ze dus een 'dikke kop'.