De blog van René Stout

De vorige week hadden we de wandelvierdaagse van Tiendeveen. We zijn drie jaar stempelpost geweest, en ja, dat moest er van komen, dit jaar zaten we in de organisatie. Dus: vergaderen, boodschappen doen, Google-account maken voor de documenten, inschrijven, koffie zetten en limonade maken, lopen, verkeersregelaar zijn, stempelen, en rozen uitdelen. Ik heb er een fotoalbum aan gewijd (met heel veel foto's). De laatste avond Swingend op de muziek van de band Een videootje van de optocht naar het MFC voor de medaille, de roos en het ijsje.

Het rommelt al een tijdje bij de buren. Bij hun bijen dan. Twee weken geleden begon een van hun volken ineens te zwermen. Uiteindelijk gingen ze weer terug de kast in. Hoe dat heet, ben ik inmiddels vergeten. Afgelopen week was het weer raak. Mams zag iets raars aan de pergola hangen. Nader onderzoek wees uit dat het wéér een zwerm was. Deze keer leek het serieus. De inmiddels gewaarschuwde buren vingen de zwerm op en plaatsten hem in een lege kast. Iedereen weer blij. Je maakt wat mee in Tiendeveen... Daar hangen ze Ergens in het midden zit de koningin Wat een gemier. Of heet het nu gebij?

Van de week vond Monique een uilenbal in de tuin. Hij had waarschijnlijk op het poep-opvangplankje gelegen dat ik onder de kant-en-klare huiszwaluwnestjes had gehangen. Die nestjes heb ik ergens anders geplaatst, en dus was het plankje niet meer nodig. Pech voor het uiltje: dat is nu zijn stoeltje kwijt. Oh ja: het is geen sperwer geweest: in roofvogelballen zitten geen botjes. Maar wel heel leuk: we kunnen wéér een bezoeker aan ons gastenboek toevoegen. Linksonder een dijbeen, aan de rechterkant een stukje schedel.

Zo, Pinksteren is voorbij, we gaan weer enthousiast aan het werk. Wat? Zie je niets? Kijk dan maar even hieronder... We zijn hartstikke druk hoor! En dit is ons werkterrein, midden in het Nuilerveld .

Zo, en jij vindt me lelijk? Wacht maar tot ik groot ben, dan ben ik de populairste vogel van het land en omstreken! Wat ik ben? Dat mag je zelf bedenken!

Zo, de eerste duizend kilometer zitten erop!

Vrijdag ben ik met Freddy mee geweest naar de ladderkeuring van Drents Landschapsbeheer. Daarna zijn we naar de Gasterse duinen gegaan. Dat was een feest! Freddy weet zo'n beetje alles van planten en de geschiedenis van natuurgebieden en geeft regelmatig excursies. Hij wilde zo'n excursie graag voorverkennen. Daar was ik natuurlijk helemaal voor in! We hadden geluk met het weer: het was een prachtige dag. De Gasselter duinen bestaan uit vochtige graslanden en een hoger gelegen duingebied dat al 5000 jaar geleden werd bewoond. Hunnebedden en grafheuvels zijn hier de getuigen van. In de Middeleeuwen trokken hier talloze mensen doorheen met karren. De karrensporen zijn nog steeds zichtbaar. Hieronder een uitgebreid fotoverslag. Ik hoop dat ik de namen van de planten goed onthouden heb... Hier staan we in een vochtig grasland. Dit zijn de hoger gelegen duinen. In de vochtige heide, waar mos de boventoon voert, wees Freddy me op de veenbes. Het is een minuscu...

Dit jaar had ik nog geen ijsvogel gezien. Dat verbaast me omdat er in deze omgeving best wel ijsvogels te vinden zijn. De melding van Jasper dat hij er drie weken geleden een voor zijn raam had zien zitten, vervulde me dan ook met gepaste jaloezie... Maar vanmiddag was het míjn beurt! Ik was bij Lyda en Frans op bezoek. Enerzijds om te zien hoe Frans er na het plaatsen van drie stents aan toe was (prima), anderzijds om Lyda te helpen bij het leren kennen van haar nieuwe fotocamera. En terwijl wij daar gezellig aan tafel zaten te keuvelen, en ik hun tuin bewonderde, zag ik ineens.... jawel.... een ijsvogel! Met zo veel camera's op tafel móest er natuurlijk gefotografeerd worden. Hier mijn reportage. Hoewel we door dubbelglas moesten fotograferen, zijn de foto's best wel geslaagd, vind ik. En met het fotobewerkingsprogramma van Google+ werd het nog wat beter. Een prima herinnering aan een toch al fijne middag. Dit is de tuin. In het midden een prachtige vijver en ...