Op expeditie bij Speuld
Niet alleen in de Kroondomeinen is veel te zien, ook op het terrein bij Paul is genoeg te beleven, al is het op een andere schaal.
De pinda's trekken nog steeds veel dieren: koolmezen, groenlingen en grote bonte spechten (een gezin met drie jongen!) halen de pinda's uit de container en op de grond vind je dan roodborst, vink, merel en bosmuis om de kruimels op te ruimen.
Merels, zanglijsters, hout- en tortelduiven en de eerder genoemde vogels zorgen voor een voortdurend concert. Alleen tussen kwart over elf 's avonds en vier uur in de ochtend is het stil. Als je tenminste de uilen en de nachtzwaluw niet meerekent die aan de overkant van het zandpad boven de heide en langs de bosranden acte de présence geven. De nachtzwaluw zit er al jaren. Iedere keer als ik hem hoor, word ik acuut blij.
Verder staan er natuurlijk allerlei planten en grassen, waarvan de bitterzoet me dit jaar het meest opviel.
Een bijzondere vondst was de larve van een Aziatisch lieveheersbeestje die net aan het verpoppen was toen we langs liepen. Deze diertjes zijn ooit in België gebruikt als biologisch bestrijdingsmiddel tegen bladluizen en hebben zich - uiteraard - in de natuur verspreid. Niet tot ieders genoegen, want als er gebrek is aan voedsel, doet hij zich te goed aan onze lieveheersbeestjes en hij verspreidt een voor sommige soorten dodelijk virus.
En dan over sporen. Die waren er in alle soorten en maten.
Dassenpoep vol met keverschildjes, plat gras, veren die stille getuigen leken van vogelleed, veroorzaakt door misschien een boommarter, een misschien verlaten dassenburchtje....
Genoeg om over te fantaseren en mooie plekken voor het opstellen van een cameraval.
Genoeg te beleven dus...
Op de ochtend van mijn vertrek zag Paul een roofvogel overvliegen. Dat bleek een rode wouw te zijn! Ik kon hem nog net op de foto zetten. Doordat de camera nog met nacht-instellingen stond, dreigde dat bijna te mislukken. Dus: zet altijd de bijzondere instellingen weer terug!
De pinda's trekken nog steeds veel dieren: koolmezen, groenlingen en grote bonte spechten (een gezin met drie jongen!) halen de pinda's uit de container en op de grond vind je dan roodborst, vink, merel en bosmuis om de kruimels op te ruimen.
Merels, zanglijsters, hout- en tortelduiven en de eerder genoemde vogels zorgen voor een voortdurend concert. Alleen tussen kwart over elf 's avonds en vier uur in de ochtend is het stil. Als je tenminste de uilen en de nachtzwaluw niet meerekent die aan de overkant van het zandpad boven de heide en langs de bosranden acte de présence geven. De nachtzwaluw zit er al jaren. Iedere keer als ik hem hoor, word ik acuut blij.
Verder staan er natuurlijk allerlei planten en grassen, waarvan de bitterzoet me dit jaar het meest opviel.
Een bijzondere vondst was de larve van een Aziatisch lieveheersbeestje die net aan het verpoppen was toen we langs liepen. Deze diertjes zijn ooit in België gebruikt als biologisch bestrijdingsmiddel tegen bladluizen en hebben zich - uiteraard - in de natuur verspreid. Niet tot ieders genoegen, want als er gebrek is aan voedsel, doet hij zich te goed aan onze lieveheersbeestjes en hij verspreidt een voor sommige soorten dodelijk virus.
En dan over sporen. Die waren er in alle soorten en maten.
Dassenpoep vol met keverschildjes, plat gras, veren die stille getuigen leken van vogelleed, veroorzaakt door misschien een boommarter, een misschien verlaten dassenburchtje....
Genoeg om over te fantaseren en mooie plekken voor het opstellen van een cameraval.
Genoeg te beleven dus...
Op de ochtend van mijn vertrek zag Paul een roofvogel overvliegen. Dat bleek een rode wouw te zijn! Ik kon hem nog net op de foto zetten. Doordat de camera nog met nacht-instellingen stond, dreigde dat bijna te mislukken. Dus: zet altijd de bijzondere instellingen weer terug!
Een van de spechtenjongen.
De foto is niet echt scherp, maar hier zie je de lange tong zo goed.
Vijveronderhoud
Achter in de tuin zat onder een conifeer een zanglijster te schuilen...
...terwijl wij op het bankje zaten te genieten van het getik van de druppels op de bladeren.
Een dasseningang?
Met een stokje veegde ik het zand glad om de volgende ochtend beter te kunnen zien of er activiteiten waren.
Helaas waren die er niet.
Duivenveren (grijs en wit) en de veren van een gaai (blauw met zwart).
Staartveren van een bonte specht (links, zwart met witte stippen) en bruine veren van???
De larve van een Aziatisch lieveheersbeestje dat zich aan het verpoppen is...
...en de pop, een half uur later.
Op en langs de grasafvalhoop gedijt het vingerhoedskruid prima.
Mijn slaapkamer
Op diverse plaatsen zagen we dit geplette gras. Geen idee wat de oorzaak was.
Reeën? Regen? Dassen?
Genieten na een bezoek aan de afhaalchinees in Garderen.
Ten slotte: de rode wouw.
