Avond in het Dwingelderveld

Het blijft mooi, daar in het Dwingelderveld.

In deze blog wat foto's die ik tijdens een paar avondbezoeken aan het Dwingelderveld heb gemaakt.

Het begon al goed toen we op de Benderse, de weg van het bezoekerscentrum naar de heide, deze moeder met kind zagen lopen.

Wij reden op de fiets. De dames kwamen uit een zijpad en liepen langs de weg onze kant op.

Ze waren op weg naar de boekweit-akker links van ons. Ze reageerden nauwelijks toen wij in extase stopten en meteen de camera's grepen.

Ze bleven even staan om ons te bekijken en liepen toen rustig verder onze kant op om even later tussen het boekweit te verdwijnen.

Na zo'n ontmoeting kan de avond al niet meer stuk. En dan zijn we nog niet eens begonnen!

Deze foto is van Henny, ik stond te filmen.

Vanaf de uitkijktoren bij de schaapskooi heb je een geweldig uitzicht over de heide.

Op de voorgrond een van de vele vennen.

Er loopt een een reiger in rond, op zoek naar wat eetbaars.

Verderop zagen we deze prachtige bruine kiekendief vliegen.

De laagstaande Zon scheen op de voorkant van zijn vleugels. 

Hij was nog op jacht naar een lekker hapje.

Zie je hoe versleten de vleugels en de staart zijn?

Gelukkig krijgen vogels twee keer per jaar nieuwe veren, anders hadden ze een groot probleem...

Het is weer de tijd van de wespen- of tijgerspinnen.

Hier een vrouwtje dat zich tegoed doet aan een prooi.

Langs de oostkant liggen prachtige plassen die allerlei vogels herbergen.

Natuurlijk ontkom je dan niet aan zo'n plaatje.

Je kunt hier goed zien dat het water een stuk lager staat dan normaal: veel stukken veen die normaal gesproken niet te zien zijn, komen boven het water uit.

Krijg nou wat: een watersnip!

Henny's oog viel erop toen ze met de verrekijker de omgeving stond te scannen.

Toch mooi, zo'n vogelkijkwand: zonder de beschutting daarvan zou de snip al lang gevlogen zijn. Nu staat hij rustig op een veenpol om zich heen te kijken.

Hier zie je goed dat hij het uiteinde van zijn bovensnavel kan bewegen: het puntje wipt een stukje omhoog.

Voor het eerst staan we hier op de toren bij de schaapskop langs de A28 (links in beeld). Je hebt hier een mooi overzicht van de oostkant van het Dwingelderveld.

Bij onze fietsen lopen wat schapen op zoek naar pollen groen gras.

Weer een eind verder, aan de noordkant van het Dwingelderveld, zien we op een veldje in het bos dit stelletje lopen. Het is nog steeds reeënbronst en op de een of andere manier hebben de dieren dan wat minder oog voor hun omgeving.

Twee avonden eerder was ik alleen op pad (Henny gaf een excursie) en toen zag ik dit mannetje bezig met het markeren van zijn revier. Hij veegt dan met de voorkant van zijn kop langs dunne stammetjes om de geur uit de geurklieren bij zijn gewei op het hout over te dragen. Zo weten concurrenten (en wijfjes) dat dit zijn gebied is. Dit heet 'vegen'.

Ik heb er ook filmpjes van gemaakt.

Hier zie je de bok een jong dennenboompje vegen.

Hier veegt hij en loopt daarna naar links richting een vrouwtje.

Zij komt tegen het eind van de film links in beeld.

Vanavond was hij er dus weer. Een prachtexemplaar.

De geit (links) staat óns te bekijken, terwijl de bok (rechts) zijn ogen niet van háár af kan houden.

Zijn gewei heeft vier (iedere stang twee) punten. Het heet daarom een gaffelgewei.

Als de bok wat ouder is, komt er per stang een punt bij. Dan is het een zesender.

Voor reeën is het dat wel. Zijn neef het edelhert kan wel twaalf of veertien enden krijgen. Maar ja, dat gewei is dan ook veel groter...

Wat hebben we weer genoten deze dagen.

We kunnen er geen genoeg van krijgen....