Mag het ietsje meer zijn?

Na een dag die voor mij vroeg in Ommen begon (07.00 uur) en een middag die gekenmerkt werd door noeste lichamelijke arbeid (de tegels en stenen moeten de tuin uit, want er komt nieuwe bestrating), besloten we om de avond rustig aan te doen en deze keer een klein rondje te fietsen, gelardeerd met veel zitten op bankjes.

De trouwe lezer zal begrijpen dat je dit weliswaar kunt plannen, maar dat daar bij ons vaak niet veel van terecht komt.

Zo ook deze keer.

Zo, dat zijn de eerste 60 gewassen grindtegels (en ruim 100 stoeptegels, die liggen buiten beeld).

Gratis afgehaald door een aardige meneer en zijn zoon die ze in hun moestuin gaan gebruiken.

Omdat hij ze niet zelf uit de tuin hoefde te halen (zoals ik in de advertentie had gezegd), kreeg ik een leuke beloning in natura voor het werk dat ik gedaan had :-)

Het is vroeg in de avond in het Dwingelderveld.

We zitten op een bankje te genieten van de geuren, de stilte en het uitzicht.

Inmiddels hebben we onderweg drie reeën gezien, en eentje achter het ven.

Dan komen er twee lepelaars aanvliegen. Ze maken een sierlijke bocht en zeilen in tegengestelde koers naar beneden om in het ven te landen.

Het blijft een genot om deze vogels bezig te zien.

En alsof het nog niet genoeg is, zien we een ven verderop een groep van tien lepelaars bezig om hun avondmaaltje te vergaren. Op de achtergrond staat een blauwe reiger.

Tjongejonge: vier reeën, twaalf lepelaars, wat reigers, het is een fantastische avond!

En dat is nog niet alles....

Op het betonpad van Kralo richting de radiotelescoop staan twee mensen een beetje vreemd midden op het pad.

Dichterbij gekomen, wijzen ze ons op een adder die op zijn gemakje wat heen en weer kruipt en zich zo prima laat zien.

Saillant detail: Henny kende de mensen, wat natuurlijk leidde tot een geanimeerd gesprek over de schoonheid en de rust van het Dwingelderveld.

Dit is hem: een mannetje. Dat kun je aan de kleur zien: deze heeft een zwarte tekening, vrouwtjes zijn bruin versierd.

Met de ondergaande Zon op de achtergrond laat hij zich rustig fotograferen.

Wat een buitenkans!

Even de aandacht proberen te verdelen. De Zon staat er vanavond prachtig bij.

Een paar minuten later schuift hij van het betonnen pad (lekker warm aan zijn buik?) het zandpad op.

Terwijl de Zon de laatste minuten van de dag tot een plaatje maakt...

...laat de adder zich als een volleerd model van alle kanten bekijken.

Een prachtig diertje!

Hier zie je de twee puntjes van zijn tong net uit de bek komen.

Deze animatie laat zien hoe hij zijn tong gebruikt om de omgeving te verkennen.

Nadat we allebei onze foto's hebben gemaakt en nog even hebben genoten van het mooie diertje,

vervolgen we onze weg. Het is bijna donker als we thuis aankomen.

Even een uurtje fietsen, jaja....

De activiteiten die we voor de avond gepland hadden, zijn uitgesteld tot een andere keer.

Zo gaat dat in Drenthe....