Vroeg op om de dag te begroeten op het Dwingelderveld

Afgelopen maandag leidde Henny een ochtendwandeling door het Dwingelderveld.
Ze kwam helemaal enthousiast terug: ze had(den) genoten van de stilte, de reeën, de witte wieven en de prachtige zonsopkomst.

En ze had natuurlijk geen camera bij zich, want ze was gids. Helaas...

Dus besloten we om het vanochtend nog eens dunnetjes over te doen, en dan mét camera.
Ik haalde speciaal voor de gelegenheid mijn statief uit de hoek, want ik wilde mooie platen maken.

En zo stonden we vanochtend om kwart over vijf naast ons bed om rond vijf over half zeven de Zon op te zien komen.

Tegen zes uur waren we bij de uitkijktoren bij de schaapskooi. En toen (eigenlijk eerder al, want we hadden al een ree gezien en we kwamen de kudde tegen die uitliep) begon het grote genieten.

We waren net op tijd om de herder met de kudde de hei op te zien gaan.

Ze vertrokken vroeg, want met dat warme weer wilden ze op tijd weer terug zijn.

Ook de herder, de hond en de schapen hadden een tropenrooster ;-)

We zaten duidelijk in het Blauwe Uurtje: de periode dat de Zon nog niet op (of net onder) is en er geen schaduwen zijn.

Dit is de uitkijktoren.

Als je zou zeggen dat dit plaatje op de Afrikaanse Savanne genomen was,

zou je het misschien nog wel geloven...

Prachtig, die mistlaag boven de heide en in de laagtes van het veengebied.

Onder aan de toren zaten nog twee mensen te genieten.

De Zon is op, er komt kleur in het landschap.

Goede morgen!

Je blíjft op zo'n ochtend fotograferen!

Als de Zon zijn warme stralen over het landschap laat schijnen, trekt de mist zich langzaam terug.

In de verte loopt de kudde, gadegeslagen door twee vroege vogels.

De boerenzwaluwen zijn al aan het ontbijt.

Het landschap baadt zich nu in het licht van het Gouden Uur.

Je ziet de eerste schaduwen verschijnen: lang en breed waaieren ze achter de bomen uit over het veld.

We hebben de toren achter ons gelaten en zijn op weg naar het Achterlandsveen.

We kijken nog even om.

De spinnenwebben zijn goed zichtbaar nu ze nat zijn van de dauw.

In het 'Huisje van Flik' zijn ze nog niet wakker.

Ja, ik kom, nog even een foto maken...

Zoals de ochtend begon, eindigt hij: we zien langs het pad een ree staan.

Tevreden en voldaan rijden we weer op huis aan.

Het grote uitzoeken van de foto's kan beginnen...