Winterse tochtjes

Zo, dat is lang geleden: ik zag net dat ik op 22 oktober vorig jaar het laatste bericht had geplaatst.
Dat is niet zo netjes!

Daarom nu een beeldverslag van wat wandelingen en fietstochten die we de afgelopen maand hebben gemaakt.

De foto's zijn niet geweldig, maar ze geven wel een indruk van wat er ondanks het gure weer in de buurt van Ruinen nog te zien is.

De Davidsplassen in het Dwingelderveld.

Het was vrijwel windstil.

Dit betekende dat de watervogels niet alleen langs de randen (waar normaal de luwte is) bivakkeerden, maar de hele plas gebruikten. 

Hierdoor had ik het geluk dat de smienten, die je meestal alleen in de verte hoort, ook aan deze kant van de plas te vinden waren.

Vanuit de vogelkijkhut kon ik ze goed bekijken.

Je hoeft niet ver weg te gaan om leuke dingen te zien:

op onze voedertafel in de voortuin verscheen van de week ineens een goudvinkmannetje.

Hij pikte de zaden op die de mussen lieten liggen.

Ook de houtduif komt regelmatig even kijken.

Het is een prachtige vogel.

In de buurt van het Theehuis bij de Anserdennen zagen we deze reebok.

Zijn gewei is nog in de groei: de fluweelzachte huid zit er nog omheen.

Op een ander veldje in de buurt hoorde deze reegeit iets vreemds.

Je ziet hoe ze de oren naar voren richt.

De zaterdagmiddag voor storm Dennis.

De wind steekt al op, het is 11 graden.

Vanaf de uitkijktoren bij de schaapskooi in het Dwingelderveld zien we in de verte de schaapherder met de kudde lopen.

Terwijl we over de hei richting de radiotelescoop fietsen, zien we ineens drie blauwe kiekendieven!

Hier het ene mannetje....

...en daar het andere.

Het vrouwtje was zo snel achter de bomen verdwenen, dat ik haar niet vast kon leggen.

Toen we vlak bij Koelevaartsveen waren, hoorden we een raaf roepen.

We zagen hem pas toen hij bijna achter de bomen verdween.

Ik had drie seconden de tijd om hem te vereeuwigen.

Nou ja, hij is in ieder geval herkenbaar...

Niet ver daar vandaar zagen we drie kraanvogels. We hadden ze al zien vliegen (en achter de bomen zien landen). Nu waren we aan de andere kant van de bomen en konden we ze vanuit de verte mooi bekijken.

Het waren twee ouders met hun jong.

Het jong staat in het midden. Dat kun je zien aan de bruine veren.

Ook mist het jong het rood op de kop.

Na het foerageren namen ze uitgebreid te tijd om hun verenkleed op orde te brengen.

Het was weer genieten, zelfs in deze kale periode.