Paddenstoelen in het Waterloopbos

Afgelopen vrijdagmiddag waren we in het Waterloopbos in de buurt van het mooie stadje Vollenhove.

We gingen op zoek - hoe kan het ook anders in deze tijd van het jaar - naar paddenstoelen.

De berichten over paddenstoelen waren zeer divers: van 'er zijn bijna geen paddenstoelen' tot 'wow, wat zijn er veel paddenstoelen!'.

De enige manier om te weten te komen hoe het er voor stond, was om zelf te gaan. Dat deden we dus.

Conclusie: het miegelde van de paddenstoelen, maar de soorten met opvallende kleuren, waren slecht vertegenwoordigd.

Dat we over de wandelroute van nog geen drie kilometer die bij het Proeflab (het theehuis van Natuurmonumenten) begon, ruim tweeëneenhalf uur hebben gedaan, geeft wel aan dat er best wel het een en ander te zien was ;-)

Hieronder een samenvatting.

Oh ja: ik ben geen kenner, dus het kan heel goed zijn dat ik een aantal soortnamen verkeerd heb. Ik sta uiteraard open voor correcties!

De vliegenzwam. Behalve nog een verlopen exemplaar was dit de enige vertegenwoordiger die we zagen.

Vorig jaar was dat heel anders. Misschien komen ze nog.

Een aangevreten goudhoed. Goudhoeden stonden er genoeg. 

Een inktzwammetje. Ik weet niet welke soort. Het kan een hazenpootje zijn.
Deze zagen we ook best veel. 

De beukenmelkzwam.

Een heel kleintje. Naam onbekend.

Nog zo'n minizwammetje. Er liggen beukennootjes naast.

Nog een inktzwammetje.

De naam grote bloedsteelmycena suggereert dat het grote paddenstoelen zijn.
Volgens de beschrijving heeft de hoed een doorsnede van 1-3 cm.
Niet echt groot. Kun je nagaan hoe klein de kleine versie is ;-)

De bundelmycena was in ruime mate aanwezig.
Je ziet aan het mos eronder dat dit ook een klein zwammetje is.

Deze vonden we heel bijzonder: de kopergroenbekerzwam.
We vonden hem op een omgevallen boom.
In werkelijkheid zijn de bekertjes kleiner dan een centimeter.

Op één stuk hout vonden we houtknotszwammetjes.
Ze zijn ongeveer drie centimeter hoog.

Het gewoon varkensoor kwamen we op meerdere plaatsen tegen. 

Het geel hoorntje daarentegen zagen we slechts op twee stammetjes.
De hoorntjes zijn maximaal anderhalve centimeter hoog. 

Onze eerste indruk: een beschimmelde hondendrol.
Dat was het niet. Geen idee wat het wel is.

De porseleinzwam komt voor op (bijna) dode beuken.
Die vonden we op diverse plaatsen.

Dit is een van mijn favoriete soorten.

Dit lijkt een bleke oesterzwam, tenminste, wat de slakken ervan hebben overgelaten. 

Op dit sfeerplaatje zie je een exemplaar dat minder is aangetast.

Het was weer genieten in dit mooie bos. Het is altijd leuk om hier rond te dwalen, in elk jaargetijde.