Het komt me mijn neus uit....
Op een ochtend zagen we iets vreemds: het leek net of het metalen vogeltje op de drinkbak in de voortuin een snottebel aan zijn snaveltje had hangen. Nadere inspectie wees uit dat het iets heel anders was.....
Het was een naaktslakje dat langs te poten van de drinkbak helemaal naar boven was gekropen en nu een weg terug zocht.
Van zijn eigen slijm maakte hij een draad waaraan hij zich liet zakken, op zoek naar vaste grond voor onder zijn voet.
Dit liet zien dat spinnen en rupsen niet de enige dieren zijn die aan abseilen doen.
Hij bleef een paar minuten hangen, alsof hij zich ervan bewust was dat de soortgenoot onder hem zijn spiegelbeeld was dat een natte toekomst voorspelde...
In tegenstelling tot spinnen kon hij niet weer omhoog kruipen en belandde hij uiteindelijk in het water van de drinkbak.
Ik heb altijd geleerd dat de natuur de natuur is en dat je daarop niet moet ingrijpen, maar de drinkbak was geen natuur. Die val had ik onbewust zelf voor hem opgesteld.
Ik vond het dan ook volkomen juist dat ik het slakje uit het water haalde en met excuses voor de vervelende gebeurtenis tussen de planten in de tuin zette.
Wat een bijzondere start van de dag!
