Sterrenshot en herfstspul
Gisteren hebben we een wandeling gemaakt in de bossen bij Witteveen. We genoten van een prachtig rustig bos met een keur aan landschapjes: uitgestrekte percelen met varens, eiken, berken, tamme kastanjes, beuken, een plas met een fraaie oever, een ven met heide eromheen, en een slootkant met daarachter akkers en weilanden.
Uiteraard zagen we talloze paddenstoelen en andere zwammen. Daarvan zijn er zo veel soorten dat ik er niet eens aan wil beginnen om die te leren kennen. Ondanks de hulp van een paar gidsen in boekvorm en het internet blijven paddenstoelen voor mij naamloos. En dat geeft rust, want zo kan ik onbekommerd genieten van hun prachtige vormen. Verder zagen we flink wat bruine kikkertjes, op de meest onverwachte plaatsen.
Tja, en dat sterrenschot dan? Sterrenschot bestaat strikt genomen uit de eileiders van kikkers. Er zijn veel dieren die kikkers eten: reigers, ooievaars en buizerds, maar ook marters en andere zoogdieren. De meesten worden letterlijk niet goed van de eileiders en wat daar in en omheen zit. Het spul verteert slecht en kennelijk irriteert het de ingewanden, want de meeste dieren kotsen het spul letterlijk uit.
Meestal zie je dus een wat wittig spul liggen dat lijkt op een uitgeknepen tube Velpon (voor de jongeren onder ons: dat is lijm die 'alles lijmt, behalve gebroken harten, waarvoor onze excuses', aldus de velponreclame die in lang vervlogen tijden op de radio te horen was).
Wat wij gisteren zagen liggen, bevatte nog veel meer: talloze bolletjes, orgaantjes en darmen, in een vreemd mozaïek over een kwart vierkant meter bosgrond verspreid. Ik wist daardoor niet goed wat ik zag. Gelukkig had Freddy hier ervaring mee en hij vertelde me dan ook dat het hier waarschijnlijk ging om het sterrenbraaksel van een marterachtige.
Erg interessant allemaal: dit zijn de dingen die een zo gewoon begonnen wandeling ineens tot een speciale gebeurtenis maken.
Hier een impressie van een middagje Midden-Drenthe.
Uiteraard zagen we talloze paddenstoelen en andere zwammen. Daarvan zijn er zo veel soorten dat ik er niet eens aan wil beginnen om die te leren kennen. Ondanks de hulp van een paar gidsen in boekvorm en het internet blijven paddenstoelen voor mij naamloos. En dat geeft rust, want zo kan ik onbekommerd genieten van hun prachtige vormen. Verder zagen we flink wat bruine kikkertjes, op de meest onverwachte plaatsen.
Tja, en dat sterrenschot dan? Sterrenschot bestaat strikt genomen uit de eileiders van kikkers. Er zijn veel dieren die kikkers eten: reigers, ooievaars en buizerds, maar ook marters en andere zoogdieren. De meesten worden letterlijk niet goed van de eileiders en wat daar in en omheen zit. Het spul verteert slecht en kennelijk irriteert het de ingewanden, want de meeste dieren kotsen het spul letterlijk uit.
Meestal zie je dus een wat wittig spul liggen dat lijkt op een uitgeknepen tube Velpon (voor de jongeren onder ons: dat is lijm die 'alles lijmt, behalve gebroken harten, waarvoor onze excuses', aldus de velponreclame die in lang vervlogen tijden op de radio te horen was).
Wat wij gisteren zagen liggen, bevatte nog veel meer: talloze bolletjes, orgaantjes en darmen, in een vreemd mozaïek over een kwart vierkant meter bosgrond verspreid. Ik wist daardoor niet goed wat ik zag. Gelukkig had Freddy hier ervaring mee en hij vertelde me dan ook dat het hier waarschijnlijk ging om het sterrenbraaksel van een marterachtige.
Erg interessant allemaal: dit zijn de dingen die een zo gewoon begonnen wandeling ineens tot een speciale gebeurtenis maken.
Hier een impressie van een middagje Midden-Drenthe.
Een prachtige zwam, grijswit van onderen en paarsbruin van boven.
Zo groot als de vorige was, zo klein is dit paddenstoeltje: nog geen drie centimeter hoog.
Dit is het dan: het lijkt wel kunst, zo kleurig...
Van onder naar boven: de opgezette eieren, buikorganen, de longen, het rode hart ingebed in geel vet.
Daarboven de eierstokken, die normaal gesproken natuurlijk lager zitten.
De eierstokken met een als een lollie op een stokje geprikt ei.
Hier de resten van een ander kikkertje.
Zijn die bruine spikkeltjes nu gaatjes of beestjes? We konden het niet zien.
Tussen veel bruin en groen hier een van de weinige bladeren die echte herfstkleuren hebben.
Een héél klein bruin kikkertje dat in het mos hangt uit te rusten van een paar reuzensprongen over het pad.
Een prachtige, rustgeven en stimulerende omgeving.
Bij Witteveen, dus.
