Het Dinkelland
De afgelopen week hebben we in het Dinkelland doorgebracht, globaal in de driehoek Oldenzaal - Denekamp- Bad Bentheim.
We hadden geluk: het was prachtig nazomerweer. We hebben uiteraard weer van alles gezien.
Hieronder een indruk van wat we in de natuur tegenkwamen.
We hadden geluk: het was prachtig nazomerweer. We hebben uiteraard weer van alles gezien.
Hieronder een indruk van wat we in de natuur tegenkwamen.
De Dinkel ontspringt ongeveer 40 km zuid van Oldenzaal, net noord van Coesfeld in Duitsland, en mondt na ongeveer 60 km bij Neuenhaus uit in de Vecht.
In Nederland vindt je hem ruwweg op de lijn Overdinkel - Losser - De Lutte - Denekamp - Ootmarsum.
Bij De Lutte stroomt hij als een echte beek slingerend door het landschap en vormt daar bochten, lussen en steile zandwanden.
Bij Denekamp stroomt hij door het bos.
Dit is de Dinkel bij Denekamp.
Dit is het gestreept nestzwammetje.
Rechts in beeld licht een beukenootje, dat geeft een indruk van het formaat...
Het lijken net vogelnestjes. De "eitjes" zijn pakketjes waarin de sporen groeien.
De zwammetjes links zitten nog dicht.
Bij het zwammetje onderaan is net het vlies open gegaan dat het "nestje" afdekt.
Wat is de natuur toch mooi!
Dit is de bruine trilzwam.
Die zat een paar centimeter verderop op de stronk.
Dit zwammetje groeide op een wel heel vreemde plaats: op wat beukenbladeren.
We hadden geen idee wat het was.
Tot ik er met een twijgje voorzichtig tegenaan duwde: het bleek een sinaasappelschilletje te zijn dat na een zwierige zwaai van een wandelaar ondersteboven op de tak was blijven liggen...
Eronder zat een klein slakje, dat een mooi schuilplaats had gevonden.
Ik heb het schilletje maar weer netjes teruggelegd.
Dit is eekhoorntjesbrood.
Dit prachtige diertje is de rups van de meriansborstel, een bruine nachtvlinder.
Een prachtig diertje met allerlei waarschuwingstekens die zeggen:
"eet mij niet, ik ben niet lekker".
Of dat waar is, mag je zelf proberen...
Van voren gezien ziet het er nogal vreemd uit.
Bij De Lutte stroomt de Dinkel door een zandgebied.
In de loop van de jaren heeft hij zich in het landschap ingevreten, waardoor hij op sommige plaatsen meer dan vijf meter lager ligt dan het zand eromheen.
In dit stukje "ravijn" onder een boomwortel kun je de verschillende lagen in de grond heel mooi bekijken.
In de Dinkel zwemmen ook forellen.
Bij Losser, tegen de grens met Duitsland, ligt een grote plas die het gevolg is van zandwinning.
Er is een vogelkijkhut neergezet, die we dankzij bordjes in het dorp ontdekten.
In de hut zat een meneer van de vogelwerkgroep die over het ontstaan van de plas vertelde en trots uitlegde hoe de plas natuurgebied was geworden.
Hij wees ons zeker vijf verschillende ganzensoorten, en vertelde me dat geen krakeend was, zoals ik dacht, maar een wintertaling.
In het water en op en langs de oever is het een drukte van belang.
Futen zie je meestal zwemmen.
Hier zie je er een in de landing.
Hij blijkt dan ineens opvallende witte vlekken op zijn vleugels te hebben.
In de avondschemering gingen we op reeënjacht.
We zagen er uiteindelijk drie.
Deze stond in een weitje langs de Dinkel, vlak bij Losser.
Deze kennen we allemaal: de vliegenzwam.
Maar waarom héét hij nou zo?
Misschien wel doordat hij vliegen (hier muggen) aantrekt.
Helaas voor de beestjes wordt de zwam hen fataal.
Is het misschien een idee om vliegenzwammen in de slaapkamer te zetten?
Als muggenval lijken ze beter te werken dan die apparaatjes in het stopcontact...
