Nieuwe camera
Eens in de paar maanden gebeurt het: ik verken het internet en mijn fotowinkels om te zien of het slim is om over te stappen naar een andere camera.
Let wel: mijn Pentax K-5 met prachtig telezoomlens bevielen mij uitstekend, maar ik moest wel steeds een behoorlijk grote fototas meesjouwen die een complete fietstas voor zichzelf opeiste.
Maar ja: ik had er destijds zeer bewust voor gekozen en de foto's die ik er mee kon maken, maakten mij (en anderen) vaak blij.
En toch knaagde het zo nu en dan: ik had hiervoor een mooie hybridecamera gehad. Maar vijf jaar geleden stond de kwaliteit van die camera's nog niet eens in de schaduw van die van spiegelreflexen.
Nu ziet de wereld er heel anders uit. Op de fotoclub zag ik dat de compactcamera's steeds beter gingen presteren. Zou dan toch het moment daar zijn dat ik weer 'terug' zou kunnen stappen naar wat nu een bridge camera heet? Dit soort camera's vormen de brug tussen compact en spiegelreflex/systeemcamera's: ze hebben een kleinere sensor, wat theoretisch gesproken resulteert in minder gedetailleerde foto's, maar waardoor ook de lens kleiner kan zijn. en dát is handig als je vaak mobiel bent...
Steeds vaker lees je in camerarecensies dat de kwaliteit van de 'kleintjes' naar die van de spiegelreflexen/systeemcamera's toe kruipt.
En toen kwam ik deze tegen: de Panasonic Lumix FZ1000.
En je snapt het al: ik heb hem! Ik kon bij de fotowinkel een mooie prijs voor mijn Pentax-setje krijgen en dus voelde ik me niet zo heel erg slecht dat ik een systeem dat ik jarenlang met veel plezier heb gebruikt, inruilde voor een 'minder'.
Nou, dat minder valt reuze mee! Hieronder een eerste indruk. Zo maar wat snapshots, om te proberen.
Ik denk dat ik heel tevreden ben dat ik deze stap gezet heb. Ik zal nu zeker weer vaker met niet alleen mijn mobieltje op stap gaan.
Klik op een foto voor de vergrotingen.
Da's geluk hebben: twee reeën op zo'n tweehonderd meter van de weg.
Vanuit de (stilstaande) auto in de groothoekstand.
Hier op 50 mm, de standaardbeeldhoek...
Let wel: mijn Pentax K-5 met prachtig telezoomlens bevielen mij uitstekend, maar ik moest wel steeds een behoorlijk grote fototas meesjouwen die een complete fietstas voor zichzelf opeiste.
Maar ja: ik had er destijds zeer bewust voor gekozen en de foto's die ik er mee kon maken, maakten mij (en anderen) vaak blij.
En toch knaagde het zo nu en dan: ik had hiervoor een mooie hybridecamera gehad. Maar vijf jaar geleden stond de kwaliteit van die camera's nog niet eens in de schaduw van die van spiegelreflexen.
Nu ziet de wereld er heel anders uit. Op de fotoclub zag ik dat de compactcamera's steeds beter gingen presteren. Zou dan toch het moment daar zijn dat ik weer 'terug' zou kunnen stappen naar wat nu een bridge camera heet? Dit soort camera's vormen de brug tussen compact en spiegelreflex/systeemcamera's: ze hebben een kleinere sensor, wat theoretisch gesproken resulteert in minder gedetailleerde foto's, maar waardoor ook de lens kleiner kan zijn. en dát is handig als je vaak mobiel bent...
Steeds vaker lees je in camerarecensies dat de kwaliteit van de 'kleintjes' naar die van de spiegelreflexen/systeemcamera's toe kruipt.
En toen kwam ik deze tegen: de Panasonic Lumix FZ1000.
En je snapt het al: ik heb hem! Ik kon bij de fotowinkel een mooie prijs voor mijn Pentax-setje krijgen en dus voelde ik me niet zo heel erg slecht dat ik een systeem dat ik jarenlang met veel plezier heb gebruikt, inruilde voor een 'minder'.
Nou, dat minder valt reuze mee! Hieronder een eerste indruk. Zo maar wat snapshots, om te proberen.
Ik denk dat ik heel tevreden ben dat ik deze stap gezet heb. Ik zal nu zeker weer vaker met niet alleen mijn mobieltje op stap gaan.
Klik op een foto voor de vergrotingen.
Een mooiere eerste foto kun je je haast niet wensen!
Je ziet misschien dat de reebok een stang van zijn gewei mist.
Waarschijnlijk is er niets aan de hand: reeën stoten hun gewei tussen oktober en januari af.
De lage winterzon knalt op de witte muur.
Op de achtergrond een donkere bosrand.
Haarscherp. Ik word al blijer...
Heel in de verte zie je de Zaandplatte, een korenmolen.
Dit is de lens in de groothoekstand.
Hier heb ik helemaal ingezoomd.
Niet verkeerd!
Natuurlijk moest ik ook even bij de Boerenveensche plassen langs.
Een vlucht kieviten. Snel, beweeglijk, zwart, wit,
geen probleem voor de camera.
Hier zitten ze te rusten.
Zo mooi kon ik ze met mijn Pentax niet krijgen.
...en hier ging het om: wilde zwanen.
Er waren er meer die genoten die genoten vandaag...
