De blog van René Stout

Eindelijk, na een aantal natte dagen, scheen van de week de zon weer even. De vlinders en vliegen maakten daar gretig gebruik van. Hier een paar bezoekers van het koninginnekruid, de vrouwenmantel en het heelblaadje, ook wel koeienoog genoemd. Als de bloemen uitgebloeid zijn, worden de harten bruin en lijken ze, inderdaad: op koeienogen. Vandaar... Op de voorgrond het boomblauwtje-vrouwtje. Het grootste deel van haar leven zit er op: ze is bleek en versleten... De bosdidea. De bosbijvlieg. Drie maal raden hoe hij aan zijn naam komt... Op weg naar de volgende bloem Dit is een lastige: hij lijkt erg op de groene vleesvlieg, maar hij is een van de vele groene huisvliegsoorten, die nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. De gehakkelde aurelia. Sommige 'hakkels' zijn al uitgesleten, waardoor hij er nogal verfomfaaid uitziet.

Gistermiddag stopte ik even bij McDonalds om via de McDrive een hamburger te halen. Ik koos op de parkeerplaats een mooi plekje uit om te genieten van de regen en deed het raam aan mijn kant helemaal open voor de geluiden en de frisse lucht. Ik deed het doosje open en begon te eten. Nog geen minuut later kwam er een medewerker naar me toe om me te vertellen dat ik best wat meer had mogen kopen en wees me waar de deur was, voor het geval ik zijn advies om wat bij te halen ging opvolgen. Heb je ooit zoiets meegemaakt? Goede middag, welkom bij ons restaurant. Eet smakelijk. Mocht u besluiten dat u niet genoeg heeft, dan is dáár de ingang. Ik kijk wel even voor u wanneer het rustig is bij de balie, dan kunt u lekker verder eten. Oeps! U laat een stukje brood vallen, ik raap het wel even voor u op. Een fijne dag nog, ik ga verder met het opruimen van de rommel. Op het moment dat de mus naar de ingang wees, probeerde hij in werkelijkheid zijn...

Op het terrein van de Wij 'n Gaard op Tiendeveen  lopen regelmatig reeën. Freddy en ik kregen de uitnodiging om ze te komen fotograferen. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen, dus togen we gisteravond op de fiets naar de wijngaard. De mensen-bewoners waren helaas niet thuis, maar de reeën waren er wel. Ze liepen helemaal achteraan, op zo'n 110 meter afstand van ons vandaan: moeder en kind. Vanachter een bergje groenafval konden we ze mooi bekijken. Daar staan ze. Deze foto is met maximale optische zoom gemaakt (400 mm). Ik ontdekte van de week dat de camera ook 4K kan filmen en dat je daar dan weer foto's van kunt maken. De zoomfactor wordt dan digitaal en "intelligent" vergroot tot maximaal 1158 mm. Daar zijn deze en de volgende foto mee gemaakt. De kwaliteit is dan natuurlijk wel minder, maar nog zeker acceptabel. Als je op de foto klikt, wordt hij groter.

Het is natuurlijk spannend om de vrije natuur in te gaan en daar planten en dieren te fotograferen, maar je kunt het ook wat dichter bij de huizen zoeken. Dat deden we afgelopen donderdag met de fotoclub: we waren te gast op de boerderij van een van de leden. Aangezien de dieren allemaal buiten liepen, had het fotograferen ervan toch iets van een safari... De gastvrijheid, de koffie met koek en het biertje/frisje waren daarbij een welkome aanvulling! Klik op de foto om het album te zien. Klik dáár dan op een foto voor de vergrotingen.

Na vijf jaar in mijn hele jonge jaren, inmiddels al ver achter mij, en een half jaar zo'n twintig jaar geleden, probeer ik het nu voor de derde keer: pianoles. Ik heb pianospelen altijd leuk gevonden, maar ook uitermate frustrerend. Mevrouw Slierendrecht heeft mij in Den Haag de beginselen toegebracht. In haar flatje, dat zij deelde met gemiddeld dertien katten, een vleugel en twee piano's, leerde ik toonladders, sonates en etudes spelen. Dat moest natuurlijk, want je hebt een stevige basis nodig. Maar ik wilde ook zo graag los-uit-de-pols kunnen spelen, zoals mijn idool Leo van Doeselaar, destijds een klasgenootje. Dat gebeurde dus niet, dus stuurde de lerares me naar huis met de boodschap (volgens mijn moeder): ga maar naar huis en kom niet meer terug. Je ouders kunnen hun geld beter aan andere dingen uitgeven. In eerste instantie blij, maar later toch ook wat teleurgesteld, ging ik verder het leven door zonder vrij te kunnen spelen. Dus op kampen, gezellige avonden of...

Eindelijk is het me gelukt: de (in dit geval lange) zonnedauw mooi op de foto krijgen. Vergeet niet in de foto's te klikken voor de vergroting. Hij staat op het punt van uitkomen en is massaal aanwezig in de Boerenveensche Plassen Kijk hem eens glinsteren Het lijkt zo wel een inktvis

Zojuist hoorde ik die helaas bekende klap tegen het raam. Ik zag nog net een veertje naar beneden dwarrelen. Dat betekent meestal niet veel goeds. Toen ik uit het raam naar beneden keek, zag ik precies tussen de tegels een bruin vogeltje liggen. Shit! Beneden aangekomen zag ik dat het een vrouwtje Zwartkop was. Ze lag bewegingloos precies in een holte. Voorzichtig nam ik haar op. Ze leefde nog, maar had duidelijk haar nek gebroken. Een minuut later was ze dood. Omdat veel mensen de zwartkop wel horen zingen, maar slechts weinigen de soort kennen, hier haar foto. Het mannetje heeft een zwarte pet, het vrouwtje een bruine. Rust zacht, lief vogeltje...

Dankzij De Smederijen van Hoogeveen konden we in het dorp een cursus reanimeren en AED volgen. Vanaf nu kunnen we (negen in getal) worden opgeroepen na een 112-melding over hartproblemen. Best wel eng. Ik hoop dat het nooit nodig is, maar áls het zo ver komt, kunnen we misschien een leven redden. Tiendeveen is er klaar voor!