Vallende sterren
Na een bewolkte dag trokken gisteravond de wolken weg. Het was heerlijk weer, ideaal om het veld in te gaan om vallende sterren te bekijken en zo mogelijk op de foto te zetten.
Ik had van te voren al allerlei tips over dit onderwerp gelezen, dus ik ging goed voorbereid op pad.
Tegen één uur stond ik met mijn fiets voorbij de golfbaan. Daar had ik een prachtig uitzicht op de hemel en was ik zo ver mogelijk uit de buurt van verlichting.
Helaas was de lucht erg vochtig, dus zo mooi strak helder als in een koude winternacht was het niet.
Maar toch: het beeld was indrukwekkend.
Ik stelde mijn camera na wat proefopnames in om automatisch steeds een foto te maken met 20 seconden belichtingstijd bij een lensopening van 2.8 en een gevoeligheid van ISO 1600. En helemaal uitgezoomd uiteraard, om de kans op een vallende ster op de foto zo groot mogelijk te maken.
Ik zag inderdaad regelmatig een vallende ster. Soms een felle lange streep, maar vaker een voorzichtig kort oranje lijntje. Ik was benieuwd wat de camera zou oppikken.
Na een uur vond ik het welletjes en ging ik weer naar huis.
Het was overigens puur genieten: het was overweldigend stil en met die miljoenen sterren aan de hemel voelde ik me helemaal een met het Universum.
Ik heb een album gemaakt, want ik de blog zijn de foto's te klein.
Als je het album opent, klik dan eerst op de eerste foto en dan op de (i) rechtsboven. Dan zie je de uitleg die ik bij de foto's heb geschreven.
Oh ja: de score: ik had 169 foto's gemaakt. op negen ervan stond een vallende ster....
