Het einde van de dag op twee manieren bekeken
Afgelopen zaterdag was het prachtig wandelweer: er stond nauwelijks wind, de lucht was bijna wolkenloos en de temperatuur was, hoewel rond het vriespunt, aangenaam.
Dus besloten we om tegen het einde van de middag bij Echten te gaan wandelen. Het landschap is daar heel gevarieerd: heide, bossen, zand en vennen.
Het was genieten. Jammer dat ik niet al mijn foto's kan delen. Ik moest wéér kiezen....
Dus besloten we om tegen het einde van de middag bij Echten te gaan wandelen. Het landschap is daar heel gevarieerd: heide, bossen, zand en vennen.
Het was genieten. Jammer dat ik niet al mijn foto's kan delen. Ik moest wéér kiezen....
Het gouden uur is aangebroken:
de Zon is bijna onder en zet de Aarde in schitterende kleuren.
Doordat het een beetje mistig is, zie je overal de stralen tussen de takken door schieten.
De graspluimen zijn nat van de mist en lijken wel lampjes.
Het is hier sowieso erg stil, en met dit weer, waardoor de wereld kleiner wordt,
lijkt het nog stiller.
Water...
...en ijs, vlak bij elkaar.
Ver weg, te ver om hem te horen (gelukkig), bekijkt iemand,
hangend aan een parachute, en voortbewogen door een propeller,
de mistige wereld van boven.
Hoe het er van bovenaf uitziet, weet ik niet,
maar hier beneden is het net een sprookje.
Naarmate de Zon lager komt te hangen, wordt het neveliger
en wordt het landschap indrukwekkender.
De Zon is onder. Het gouden uur is voorbij, het blauwe uur is aangebroken.
De mist komt op, je ziet de flarden al hangen.
Toen de Zon eenmaal onder was, gingen we op huis aan.
Bijna thuis gekomen, merkten we dat de Zon besloten had om de hemel nog even een kleurtje te geven.
We stopten snel bij een parkeerplaats en konden zo een totaal andere sfeer vastleggen...
En dan, als toegift, knalt de lucht ineens oranjerood.
Een paar minuten slechts duurt dit spektakel...
...dat de overgang tussen licht en donker markeert.
Het is voorbij. De dag is ten einde.
