Kraanvogels en meer op het Dwingelderveld
Na een kopje koffie en een goed gesprek bij Gelske ging ik met mijn oude fiets en mijn nieuwe camera op pad.
Het was droog en grijs, maar lekker warm (7 graden) en dus aangenaam fietsweer voor de tijd van het jaar.
Op het Dwingelderveld aangekomen, besloot ik op het laatste moment niet linksaf te slaan, maar rechtdoor het pad over de heide te nemen.
Tja, soms heb je gewoon geluk....
Na nog geen twee minuten fietsen drong het karakteristieke geluid van kraanvogels tot me door.
Dat is vreemd, want kraanvogels brengen, net zoals hun neefjes de ooievaars, de winter in warme landen door. Een paar weken geleden meende ik hun roep ook al te horen, maar ik dacht het fout te hebben, want de kraanvogels zouden al lang en breed in het zuiden moeten zitten.
Niek vertelde na die eerste ervaring dat hij wel degelijk kraanvogels gezien had, en bij het bezoekerscentrum waren die verhalen ook bekend.
Dus toen ik vanochtend wéér hun roep hoorde, kneep ik de remmen flink in en stond ik vrijwel direct stil.
En ja hoor: op nog geen driehonderd meter van me vandaan kwamen twee kraanvogels aanvliegen en landden keurig tussen het buntgras.
Ik had de camera al in de aanslag en wist een paar foto's en filmpjes te maken.
Na een paar minuten vlogen ze weer op en gingen richting Kralo.
Mijn dag kon niet meer stuk!
Ik had tijdens de rest van mijn tocht nog meer ontmoetingen. Zo zag ik een troep groenlingen, een groep kramsvogels en richting Ruinen wat kauwen en meeuwen die op de talloze bodemdieren afkwamen die door de hoge waterstand op de akkers en weilanden in moeilijkheden waren geraakt.
Tegen noen begon het zachtjes te regenen, dus ging ik weer op huis aan om te genieten van het restje erwtensoep.
Het was weer een mooie dag!
Het was droog en grijs, maar lekker warm (7 graden) en dus aangenaam fietsweer voor de tijd van het jaar.
Op het Dwingelderveld aangekomen, besloot ik op het laatste moment niet linksaf te slaan, maar rechtdoor het pad over de heide te nemen.
Tja, soms heb je gewoon geluk....
Na nog geen twee minuten fietsen drong het karakteristieke geluid van kraanvogels tot me door.
Dat is vreemd, want kraanvogels brengen, net zoals hun neefjes de ooievaars, de winter in warme landen door. Een paar weken geleden meende ik hun roep ook al te horen, maar ik dacht het fout te hebben, want de kraanvogels zouden al lang en breed in het zuiden moeten zitten.
Niek vertelde na die eerste ervaring dat hij wel degelijk kraanvogels gezien had, en bij het bezoekerscentrum waren die verhalen ook bekend.
Dus toen ik vanochtend wéér hun roep hoorde, kneep ik de remmen flink in en stond ik vrijwel direct stil.
En ja hoor: op nog geen driehonderd meter van me vandaan kwamen twee kraanvogels aanvliegen en landden keurig tussen het buntgras.
Ik had de camera al in de aanslag en wist een paar foto's en filmpjes te maken.
Na een paar minuten vlogen ze weer op en gingen richting Kralo.
Mijn dag kon niet meer stuk!
Ik had tijdens de rest van mijn tocht nog meer ontmoetingen. Zo zag ik een troep groenlingen, een groep kramsvogels en richting Ruinen wat kauwen en meeuwen die op de talloze bodemdieren afkwamen die door de hoge waterstand op de akkers en weilanden in moeilijkheden waren geraakt.
Tegen noen begon het zachtjes te regenen, dus ging ik weer op huis aan om te genieten van het restje erwtensoep.
Het was weer een mooie dag!
Daar vliegen ze! Twee kraanvogels.
Een prachtig gezicht.
Even een jaloersmakend berichtje met bewijs naar Henny appen.
De staartveren verwaaien in de wind terwijl de kraanvogel op een bultje in het veld om zich heen staat te kijken.
Na een paar minuten gaan ze weer op de wieken.
Een eindje verderop zie ik een troep vogeltjes vliegen.
Het zijn groenlingen.
Ze pendelen op en neer tussen een boom en het grasland.
De Davidsplassen herbergen allerlei watervogels.
In de verte zie je wilde eenden.
De afgelopen weken is het waterpeil behoorlijk gestegen.
Smienten en ganzen.
Nat!
Een groep kramsvogels.
Je ziet ze nauwelijks zitten.
De animatie maakt ze wat beter zichtbaar.
Richting Ansen staan de greppels vol water en zijn de paden onbegaanbaar.
De regen die voor Kerst op de besneeuwde dennen viel, heeft veel schade aangericht:
doordat 15 centimeter dikke sneeuw al het regenwater opnam,
werden de takken enorm zwaar en scheurde de een na de ander af.
Kauwtjes...
...en meeuwen hebben een wereldweek dankzij de nattigheid.
Zelfs Drenthe kan nat zijn!
Nu het maïs weg is, heb je mooi zicht op de molen.
Ruinen.
Een flink deel van het weiland staat onder water.
Deze oude pony ziet het met lede ogen en natte hoeven aan.
Voor de nijlganzen appelleert de nattigheid aan het collectieve geheugen van de jaarlijkse overstromingen van de Nijl.
En toen was er die heerlijke erwtensoep!
