Winterwater

Vanmiddag waren we aan de noordoostkant van het Dwingelderveld, in de buurt van Smalbroek.
Henny heeft hier een mooie blog over gemaakt.

Ik wil deze blog wijden aan water in de winter. We hebben vandaag drie vormen gezien.

Er zijn geen rivieren in dit gebied,

maar in de poelen op de paden zorgde de wind toch voor een apart verschijnsel in Drenthe:

Kruiend ijs!

Als je maar laag genoeg gaat staan, lijkt het heel wat.

De blauwe lucht gaf het water een prachtige kleur.
De lage middagzon maakte het plaatje compleet.

Een heel bijzondere vorm van water: ijshaar.

IJshaar ontstaat als het licht vriest, nauwelijks waait, de lucht vochtig is en een bepaalde schimmel in dood (loof)hout actief genoeg is om water te produceren.

Het gaat zo:

De schimmel produceert tijdens zijn stofwisseling onder andere water.

Dat water perst hij door de poriën van het hout naar buiten.

Als de lucht zo vochtig is dat het water niet meteen verdampt, 

en zo windstil dat het niet meteen verwaait, kan het bevriezen.

Op de poriën ontstaan kleine torentjes van heel kleine bevroren ijsdruppeltjes.

Het is dus geen rijp. Rijp bestaat uit ijskristallen die spontaan op een koude ondergrond groeien.

Als de schimmel aktief genoeg is, kunnen de ijsstructuurtjes uitgroeien tot lange ijsharen, vandaar de naam.

Dat we dit laat in de middag nog vonden, mag bijzonder genoemd worden, want meestal dooien de haren in de loop van de ochtend  weg.

De haren groeien hier uit de bast en uit de houtvaten.

Je ziet hier dus geen ijskristallen: iedere haar is een pilaartje van massief ijs.

Een prachtig gezicht.

Water, lucht en ijs vormden samen met een stammetje en takjes een mooi stilleven in een greppeltje.