Mondriaan in het Dwingelderveld

Dinsdagavond fietsten we nog even over het Dwingelderveld.
Eigenlijk waren we best nieuwsgierig naar het afgebrande huisje op de Benderse.
Het was een trieste aanblik. Hoewel het huisje niet echt een historisch monument was, was het een markant punt langs het fietspad over de heide.

Na wat gekletst te hebben met andere belangstellenden, fietsten we weer verder om te genieten van de zingende leeuweriken en de natuur om ons heen.
We zagen reeën rustig grazen en bij diverse plassen (vennen) hoorden we de dodaarzen roepen.

De dodaars is lid van de futenfamilie. Hij is nogal schuw en laat zich niet makkelijk fotograferen.
Dat probeerden we dus maar niet.
Op een gegeven moment scheen de ondergaande Zon zo prachtig in het water dat ik daar wel foto's van móest nemen.
De weerspiegeling van de Zon en de bomen in het water zorgden er op een gegeven moment voor dat het ven er als een levende Mondriaan uitzag.
Prachtig!!!

Drie reeën grazen ontspannen aan de rand van de heide.

In dit ven zwemmen vier dodaarzen.

De Zon speelt met het water en maakt steeds wisselende figuren.

En dan ineens...

Een echte Mondriaan!!!

Het Dwingelderveld is altijd weer verrassend.