Het andere Drenthe

Aangezien de fietspaden in en rond het Dwingelderveld en andere natuurgebieden vrij smal zijn, is het onmogelijk om daar de anderhalve-meter-regel toe te passen.
Toch wilden we gisteren graag een eind fietsen.

Dus besloten we een route te nemen die zo veel mogelijk over de weg zou gaan: daar is ruimte genoeg.
We kozen voor een rondje Ruinen - Oosteinde - Koekange - Ruinen, maar dan wel zo veel mogelijk door het open landschap.

Zo gezegd, zo gedaan en tegen vier uur stapten we op de fiets. De Zon brandde toen niet meer zo intens en de meeste mensen die eropuit getrokken waren, waren alweer binnen.

Nu verwacht je niet zo veel bijzonders te zien tijdens een tochtje door de 'groene woestijnen', maar dat pakte anders uit...

Tussen Ruinen en Oosteinde (maar dan wel wat noordelijker) zagen we drie reeën in het veld lopen.

Pa, ma en een dochter.

Ze waren wat onrustig en renden op een gegeven moment richting de Madeweg waar ze een sloot overstaken.

Een van de reeën schudde het water uit zijn vacht en ik  kon precies op het juiste moment afdrukken :-).

Als je goed kijkt, zie je dat er tussen het riet nog twee reeën staan. Totaal vijf dus!

Daar fietsen zo ongeveer de enige mensen die we gezien hebben, die middag.
Op de voorgrond lopen twee ooievaars.

Dit is dus de groene woestijn.

Maar toch.... er is best wat te zien.
Dit groepje knobbelzwanen bijvoorbeeld...

Of een brilduiker in de sloot langs het fietspad.
Vorige week was ik helemaal blij toen ik er op 150 meter afstand een in het Achterlandse Veen zag zwemmen. En nu zwom hij op nog geen tien meter van ons vandaan zo maar in een sloot!

Zilvermeeuwen en mantelmeeuwen (die met de zwarte vleugels) zoeken naar voedsel in een stuk land waar net de gierkar zijn drek in de grond heeft geperst.

Ook de ooievaars komen hier op af.
Hier zie je goed hoe groot die meeuwen zijn.

We zagen en hoorden een paar kieviten. Dat op zo veel groen land zo weinig weidevogels zich thuis voelen is bedroevend. In ieder geval genieten we van de dieren die hier nog wél durven komen.  

Een tijd later zagen we 'onze' drie reeën weer lopen. 

Bij een boerderij vliegt een groep roeken rond. Of zijn het kraaien? Ik kan het niet goed zien. 

Ook Drenthe kent weidse vergezichten.

In de buurt van Koekange vlogen er ineens vier eenden weg toen we langs een sloot kwamen.

Ik herkende het geluid niet en stopte om ze wat beter te kunnen bekijken.

Het bleken twee paartjes mandarijn-eenden te zijn!

Dat verwacht je hier helemaal niet.

Ze leven normaal gesproken in Azië. Je ziet ze veel in siereendentuinen.

Ontsnapte eenden kunnen hier overleven. Vandaar dat je ze hier ook wel in het wild tegen komt.

Zie je hoe breed het mannetje in het midden zich maakt? 

De voorste eend lijkt zijn kopveren op te zetten: hij heeft een veel hogere kop dan het mannetje op de achtergrond.

Nou, dat was, naast de leuke fietstocht zelf, een aaneenschakeling van onverwachte genoegens.
Zo zie je dat er in  Drenthe (en vast ook elders in Nederland) ook op de meest onverwachte plaatsen toch nog van alles te zien is.
Als je goed kijkt....