Verstopping
Het kondigde zich al een tijdje aan, maar vanochtend was het er toch echt: de rioolverstopping.
Toen we hier net woonden (al weer viereenhalf jaar geleden), begon het: gedonder in de grijze buizen. Binnen de kortste keren stond Arjan van de firma Kroezen Rioolbeheer op de stoep om ons uit de prut te trekken.
Een leuke binnenkomer als je net een huis gekocht hebt...
Afijn, het lukte om de boel weer aan het stromen te krijgen, tot een jaar later de huisdarmen weer begonnen op te spelen. Wederom werd een klysma toegepast en daarna gedroegen de buizen zich voorbeeldig.
Tot een paar maanden geleden, dus. Net als bij een vulkaan waren er eerst wat voorzichtige oprispingen, die we aan het logeren van mijn schoonmoeder weten. Nu werd de boven-wc immers vaker gebruikt dan normaal. Aangezien het probleem telkens na wat pompen met de ontstopper verdween, besteedden we er verder gaan aandacht aan.
Tot vanochtend de boel weer tot aan de rand stond. Een duidelijk geval van acute obstipatie dus.
Hier hielp geen ontstopper meer, en met de kerstdagen in het vooruitzicht, met daaraan gekoppeld een ongekend aantal loge's, riepen we Arjan weer te hulp. Ook nu duurde het geen halve dag of daar stond hij weer. Met Harry.
Samen gingen ze de opspelige keukenbuis te lijf via een kijkoperatie en een hogedrukspuit.
Gelukkig bleek toen dat, wat ik had gevreesd, niet hoefde te gebeuren: de twee bochten konden blijven zitten, want de hogedrukstraal loste het probleem op. Blij toe! Klus geklaard en de heren een fijn weekend gewenst.
Meteen daarna nog even boven doorgetrokken om te genieten van het probleemloos weglopen van het water. Niet dus. Sh....
Ik rende naar beneden en kon nog net de aandacht van de mannen vangen.
Arjan vermoedde dat toch ook de bovenelleboog weer dicht zat en even later zat hij op het dak. Na wat geduw om de hogedrukleiding goed in de bocht te krijgen, hoorde ik aan een luidruchtig gerochel dat de lijn weer vrij was.
Nu waren écht alle bochtjes kalk- en obstakel vrij en na nog wat over Tiendeveen, wederzijdse kennissen en de huizenmarkt gekeuveld te hebben, ging elk zijns weegs.
Hoewel het aardige mannen zijn, hoop (en verwacht) ik ze voorlopig niet meer bij ons in huis te zien.
Ter illustratie een foto waarop je Arjan bezig ziet in de onderbuik van ons huis.
Toen we hier net woonden (al weer viereenhalf jaar geleden), begon het: gedonder in de grijze buizen. Binnen de kortste keren stond Arjan van de firma Kroezen Rioolbeheer op de stoep om ons uit de prut te trekken.
Een leuke binnenkomer als je net een huis gekocht hebt...
Afijn, het lukte om de boel weer aan het stromen te krijgen, tot een jaar later de huisdarmen weer begonnen op te spelen. Wederom werd een klysma toegepast en daarna gedroegen de buizen zich voorbeeldig.
Tot een paar maanden geleden, dus. Net als bij een vulkaan waren er eerst wat voorzichtige oprispingen, die we aan het logeren van mijn schoonmoeder weten. Nu werd de boven-wc immers vaker gebruikt dan normaal. Aangezien het probleem telkens na wat pompen met de ontstopper verdween, besteedden we er verder gaan aandacht aan.
Tot vanochtend de boel weer tot aan de rand stond. Een duidelijk geval van acute obstipatie dus.
Hier hielp geen ontstopper meer, en met de kerstdagen in het vooruitzicht, met daaraan gekoppeld een ongekend aantal loge's, riepen we Arjan weer te hulp. Ook nu duurde het geen halve dag of daar stond hij weer. Met Harry.
Samen gingen ze de opspelige keukenbuis te lijf via een kijkoperatie en een hogedrukspuit.
Gelukkig bleek toen dat, wat ik had gevreesd, niet hoefde te gebeuren: de twee bochten konden blijven zitten, want de hogedrukstraal loste het probleem op. Blij toe! Klus geklaard en de heren een fijn weekend gewenst.
Meteen daarna nog even boven doorgetrokken om te genieten van het probleemloos weglopen van het water. Niet dus. Sh....
Ik rende naar beneden en kon nog net de aandacht van de mannen vangen.
Arjan vermoedde dat toch ook de bovenelleboog weer dicht zat en even later zat hij op het dak. Na wat geduw om de hogedrukleiding goed in de bocht te krijgen, hoorde ik aan een luidruchtig gerochel dat de lijn weer vrij was.
Nu waren écht alle bochtjes kalk- en obstakel vrij en na nog wat over Tiendeveen, wederzijdse kennissen en de huizenmarkt gekeuveld te hebben, ging elk zijns weegs.
Hoewel het aardige mannen zijn, hoop (en verwacht) ik ze voorlopig niet meer bij ons in huis te zien.
Ter illustratie een foto waarop je Arjan bezig ziet in de onderbuik van ons huis.
