VAM-art
Oftewel: Kunst op de vuilnisbelt.
In Drenthe ligt, in de buurt van Wijster, de VAM-berg.
De VAM (Vuilnis Afvoer Maatschappij) is (volgens Wikipedia) in 1929 opgericht om het afval uit de Randstad te composteren en als mest voor de schrale grond in Drenthe te gebruiken. Inmiddels heet het bedrijf Attero. Attero gebruikt de locatie Wijster voor afvalscheiding, energieproductie uit afvalverbranding, composteren en als stortplaats.
Op het terrein ligt een met aarde en gras afgedekte vuilnisberg waar nu schapen grazen. De top van berg ligt op 56 meter boven NAP en is daarmee het hoogste punt van Drenthe. Bovenop staat De Blinkerd, een informatiecentrum van het Drents Landschap.
Vlak langs de VAM-berg stroomt het Oude Diep, een beekje dat grotendeels recht gemaakt was, maar dat nu voor een groot deel weer een natuurlijk karakter krijgt.
Toen de VAM in Wijster begon, was er veel weerstand van (onder andere) de boeren in de omgeving. Om gedoe te voorkomen, heeft de VAM toen de meeste boeren uitgekocht, waardoor er een groot gebied ontstond met één eigenaar. Een deel van de grond is inmiddels natuurgebied en is bij het Drents Landschap in beheer.
Rond en op de VAM-berg (in in het Hoogeveense cultuurcentrum De Tamboer) is een expositie ingericht: VAM-Art.
Dáár heb ik van de week met nog twee fotoclubleden rondgebanjerd. Hieronder een impressie (de mijne). Uiteraard heb ik er nog meer foto's gemaakt. Die staan in het album.
In Drenthe ligt, in de buurt van Wijster, de VAM-berg.
De VAM (Vuilnis Afvoer Maatschappij) is (volgens Wikipedia) in 1929 opgericht om het afval uit de Randstad te composteren en als mest voor de schrale grond in Drenthe te gebruiken. Inmiddels heet het bedrijf Attero. Attero gebruikt de locatie Wijster voor afvalscheiding, energieproductie uit afvalverbranding, composteren en als stortplaats.
Op het terrein ligt een met aarde en gras afgedekte vuilnisberg waar nu schapen grazen. De top van berg ligt op 56 meter boven NAP en is daarmee het hoogste punt van Drenthe. Bovenop staat De Blinkerd, een informatiecentrum van het Drents Landschap.
Vlak langs de VAM-berg stroomt het Oude Diep, een beekje dat grotendeels recht gemaakt was, maar dat nu voor een groot deel weer een natuurlijk karakter krijgt.
Toen de VAM in Wijster begon, was er veel weerstand van (onder andere) de boeren in de omgeving. Om gedoe te voorkomen, heeft de VAM toen de meeste boeren uitgekocht, waardoor er een groot gebied ontstond met één eigenaar. Een deel van de grond is inmiddels natuurgebied en is bij het Drents Landschap in beheer.
Rond en op de VAM-berg (in in het Hoogeveense cultuurcentrum De Tamboer) is een expositie ingericht: VAM-Art.
Dáár heb ik van de week met nog twee fotoclubleden rondgebanjerd. Hieronder een impressie (de mijne). Uiteraard heb ik er nog meer foto's gemaakt. Die staan in het album.
Drie figuren zitten op hun knieeën.
Ik heb de foto zwart-wit gemaakt omdat het zo, vind ik, net lijkt alsof er in het bos erachter nog meer zitten. Tja, kunst is er toch voor om het zelf te interpreteren?
"Horizon Recht", zeg ik altijd op de club.
In dit geval niet, zo was-ie echt...
Symboliseert dit alle leidingen die in de bodem verstopt liggen?
Helaas geen kunst, maar harde werkelijkheid.
Wat zijn we toch een smeerkezen!!!
Het plasticvrouwtje heeft, als je haar van dichtbij bekijkt, bedrieglijk echt lijkende ogen en mond.
We vroegen ons af wat de relatie van dit doek met de expositie is.
Een soort tent. Een leuk object om abstracte foto's van te maken.
Een wandelende brievenbus?
Binnenin liggen potlood en papier.
Daarmee kun je jouw mijmeringen aan de wereld toevertrouwen.
Oh, dat is het natuurlijk: na afloop trekt de brievenbus de wereld in om post te bréngen in plaats van op de postbode te wachten...
"Bijtertje" heet deze teckel.
"Bommenmeisje".
Een luguber, maar erg intrigerend kunstwerk.
In haar handen (op haar rug) heeft ze een mobieltje waarmee ze de dynamietstaven om haar heupen tot ontploffing gaat brengen. Haar boze, vastberaden gezicht spreekt boekdelen.
We lijken haar te zien op het moment dat ze door de ontploffing in scherven uiteenvalt.
De titel ben ik vergeten, maar volgens mij symboliseert het kunstwerk de strijd om het licht,
zoals bij de bomen in bossen en oerwouden.
Zonder woorden.
Ook hiervan weet ik de titel niet meer. Het was zoiets als "Afstemming".
Dat gevoel is in ieder geval wat bij mij is blijven hangen.
Gekleurde vlakken. Het leken net bijenkasten.
Zou zouden reeën ze kunnen zien, want die schijnen (net als de meeste andere zoogdieren) geen kleuren te kunnen onderscheiden.
Twee kunstwerken.
Op de voorgrond ijzeren objecten.
Afhankelijk van je standpunt lijken de vier blokken in het midden transparant of juist massief.
Dit kunstwerk maakt gebruik van de wind.
Het zijn opengeknipte plastic flessen.
De naam ben ik vergeten. Bij mij is "Windbloemen" blijven hangen.
Niet alle objecten hadden een titel.
Daar kan ik me iets bij voorstellen...
"Flame".
Logisch, als je dichterbij komt.
Bij de Blinkerd hielden we even pauze en probeerden we vallende druppels te vereeuwigen.
Het was de bedoeling om mooie beelden te bevriezen, maar juist door de langere sluitertijd geeft dit plaatje de dynamiek van het uiteenspatten erg goed weer, vind ik.
Alles in dit object roept "Liefde!".
Het hart, de dolfijnenkoppen en het vuur.
Op de terugweg genoten we van wat libellen
die op hun beurt weer genoten van de late middagzon.
