Gekroond
Als ik gisteren niet al gelegen had, was ik omgevallen van verbazing....
Na jaren uitstellen, moest het er een keer van komen: ik zou mijn tweede kroon krijgen.
Nadat hij de getroffen kies vakkundig een kopje kleiner had gemaakt, zou de tandarts een mal voor de kroon maken.
Ik verwachtte dat ik, net als twintig jaar geleden, in een klont rubber zou moeten bijten, maar niets was minder waar.
De assistente had inmiddels een tafeltje met een computer erop naar binnen gerold en even later hield de tandarts een apparaat met een laserscanner in mijn mond.
Positioneren - klik - piep - positioneren - klik - piep - positioneren - klik - piep - toet (oeps fout) -positioneren -klik - piep ......
Na een minuut of twee verscheen de omgeving van de kies op het beeldscherm. De tandarts werkte de contouren van de virtuele kroon nog wat bij met de muis en vertelde dat hij het bestand nu op zou sturen. Dat vond ik natuurlijk heel erg interessant en ik vroeg of ik daar een foto van mocht maken.
Dat mocht, dus pakte ik mijn mobiel en maakte twee foto's.
Daarna drukte de tandarts op de verzendknop en vertelde me dat het bestand nu in Israël bij een bedrijf binnen rolde waar ze met geavanceerde apparatuur uit de scangegevens een kroon zouden maken. Verbazend!
Toen ik hem vroeg of hij nu zelf die kronen kon gaan 3d-printen, zei hij dat dit weliswaar nog niet kon, maar dat er al wel apparatuur was waarmee je in je praktijk kronen kon uitfrazen.
Je moest een heleboel kronen maken om de investering lonend te maken, dat wel...
Na jaren uitstellen, moest het er een keer van komen: ik zou mijn tweede kroon krijgen.
Nadat hij de getroffen kies vakkundig een kopje kleiner had gemaakt, zou de tandarts een mal voor de kroon maken.
Ik verwachtte dat ik, net als twintig jaar geleden, in een klont rubber zou moeten bijten, maar niets was minder waar.
De assistente had inmiddels een tafeltje met een computer erop naar binnen gerold en even later hield de tandarts een apparaat met een laserscanner in mijn mond.
Positioneren - klik - piep - positioneren - klik - piep - positioneren - klik - piep - toet (oeps fout) -positioneren -klik - piep ......
Na een minuut of twee verscheen de omgeving van de kies op het beeldscherm. De tandarts werkte de contouren van de virtuele kroon nog wat bij met de muis en vertelde dat hij het bestand nu op zou sturen. Dat vond ik natuurlijk heel erg interessant en ik vroeg of ik daar een foto van mocht maken.
Dat mocht, dus pakte ik mijn mobiel en maakte twee foto's.
Daarna drukte de tandarts op de verzendknop en vertelde me dat het bestand nu in Israël bij een bedrijf binnen rolde waar ze met geavanceerde apparatuur uit de scangegevens een kroon zouden maken. Verbazend!
Toen ik hem vroeg of hij nu zelf die kronen kon gaan 3d-printen, zei hij dat dit weliswaar nog niet kon, maar dat er al wel apparatuur was waarmee je in je praktijk kronen kon uitfrazen.
Je moest een heleboel kronen maken om de investering lonend te maken, dat wel...
In het midden de geprepareerde kies.
Hier kun je zien hoe de kroon in zijn omgeving gaat passen.
