Kamp Westerbork
Ik had al eens op Bevrijdingsdag op de Waalsdorpervlakte in Scheveningen gestaan. Dat heeft behoorlijk indruk op me gemaakt.
Toen ik op 4 mei de dodenherdenking op RTV Drenthe volgde, die verslag deed van de herdenking in het voormalige Kamp Westerbork, besloot ik om daar ook naartoe te gaan.
Het was een behoorlijk eind fietsen (voor mijn doen) maar het was prachtig weer en ik was niet alleen, dus we konden er een mooie dag van maken.
Ik was er nog nooit geweest.
Wat ik zag, maakte een enorme indruk.
Het begon al met de grote aantallen bezoekers. Je kunt er alleen met de fiets of lopend komen. De parkeerplaats is zo ver van het kamp vandaan dat er pendelbussen reden. Daar maakten heel veel bezoekers gebruik van.
Doordat ik op TV het een en ander gezien en gehoord had, en op de site veel informatie had kunnen lezen, was ik enigszins voorbereid.
Niet voorbereid was ik op de grootte van het complex en de prachtige manier waarop met een zeer beperkt aantal middelen toch erg goed duidelijk gemaakt was wat hier is gebeurd.
Zo staan er langs het pad naar het complex palen met per paal de vertrekdatum van een trein en het aantal mensen dat daar in zat.
Er stonden heel veel palen... In totaal zijn er zo'n 102.000 mensen "op reis" gegaan.
Het blijft droevig om te moeten constateren dat mensen tot gruwelijke dingen in staat zijn. En nog steeds, want dit soort praktijken komen, zij het in een andere vorm, nog steeds voor....
Nogal bedrukt verlieten we het terrein. De prachtige tocht terug en de mooie dingen die we zagen, deden ons gelukkig realiseren dat het leven ook heel mooi kan zijn. Zonder dalen geen bergen...
Toen ik op 4 mei de dodenherdenking op RTV Drenthe volgde, die verslag deed van de herdenking in het voormalige Kamp Westerbork, besloot ik om daar ook naartoe te gaan.
Het was een behoorlijk eind fietsen (voor mijn doen) maar het was prachtig weer en ik was niet alleen, dus we konden er een mooie dag van maken.
Ik was er nog nooit geweest.
Wat ik zag, maakte een enorme indruk.
Het begon al met de grote aantallen bezoekers. Je kunt er alleen met de fiets of lopend komen. De parkeerplaats is zo ver van het kamp vandaan dat er pendelbussen reden. Daar maakten heel veel bezoekers gebruik van.
Doordat ik op TV het een en ander gezien en gehoord had, en op de site veel informatie had kunnen lezen, was ik enigszins voorbereid.
Niet voorbereid was ik op de grootte van het complex en de prachtige manier waarop met een zeer beperkt aantal middelen toch erg goed duidelijk gemaakt was wat hier is gebeurd.
Zo staan er langs het pad naar het complex palen met per paal de vertrekdatum van een trein en het aantal mensen dat daar in zat.
Er stonden heel veel palen... In totaal zijn er zo'n 102.000 mensen "op reis" gegaan.
Het blijft droevig om te moeten constateren dat mensen tot gruwelijke dingen in staat zijn. En nog steeds, want dit soort praktijken komen, zij het in een andere vorm, nog steeds voor....
Nogal bedrukt verlieten we het terrein. De prachtige tocht terug en de mooie dingen die we zagen, deden ons gelukkig realiseren dat het leven ook heel mooi kan zijn. Zonder dalen geen bergen...
Twee van de zes reeën die hier liepen te grazen.
De toegang tot het kamp.
De kaart van Nederland in donkergrijze stenen.
Daarop net zo veel steentjes als er mensen zijn geweest.
De foto's komen van de actie "geef de mensen een gezicht".
Met die foto's zeggen die steentjes ineens veel meer...
Een biels voor elke trein die hier vertrok...
Joodse mensen herdenken hun overledenen met steentjes.
Een deel van het terrein. Iedere verhoging stelt een barak voor.
Op de terugweg. Bij Beilen vind je tegenwoordig ook bollenvelden.
Mooi, dat wel. Maar erg slecht voor het milieu.
Ook hier kunnen we kiezen....
Een volwassen dodaars...
...en een jong.
Cadeautje: een ree met haar jong.
