Nachtgeluiden
Gisteravond zijn Henny en ik mee geweest met de excursie "Speuren naar nachtdieren" in het Drents-Friese Wold. Een lange excursie, want hij begom om acht uur met uitleg over wat je allemaal kunt tegenkomen en vooral ook wat je kunt horen, en daarna waren we twee uur buiten.
Het blijft een gok, want als je je weken van tevoren opgeeft, heb je geen idee hoe het weer die avond zal zijn. Natuur is natuur, en die is slecht te voorspellen.
De weermensen verwachtten onweersbuien en veel regen. Gelukkig was het (nog) droog.
Natuurlijk is het altijd spannend om 's avonds in de natuur te zijn, en alles wat je ziet en hoort is meegenomen, maar tijdens deze excursie hoop je in ieder geval twee dieren te zien en te horen: de houtsnip en de nachtzwaluw.
Als je daarnaast een ree, een das of een vos tegenkomt, is het helemaal een geslaagde avond. We waren benieuwd...
Toen we ons aanmeldden, bleek dat we met zeven gasten zouden zijn. Dat is een mooi klein groepje, en dat vergroot de kans dat je wat te zien krijgt.
Vlak voor acht uur kwamen er nog twee jonge moeders met drie kinderen. Een ervan was een jongetje dat een voetbal bij zich had.
Het was lekker warm, zo'n twintig graden. Dat is heel mooi, want dan vliegen er veel insecten en dan zijn de nachtzwaluw en de vleermuizen actief.
We hadden een leuke gids, die ons van alles liet zien. Zo wees hij ons op de veegsporen van een reebok, de slaapplaatsen van reeën, op een voormalig spechtennest dat ook een tijdje bewoond is geweest door boommarters en op een spechtennest met jongen erin.
Het jongetje met de bal vond het allemaal een beetje saai. Hij liep liever met de bal de spelen....
Er waren ook muggen, heel veel muggen... Goed voor de nachtdieren, maar iets minder goed voor ons. Maar ja, je wilt wat, dus heb je daar ook wat voor over, nietwaar?
Toen het begon te schermen, posteerden we ons in het open terrein, zodat we goed zicht zouden hebben op langsvliegende houtsnippen. Vanaf onze positie zouden we ook de nachtzwaluw kunnen horen. De muggen waren daar ook blij mee, die konden ons vanaf grote afstand al ruiken...
En toen begon het grote wachten. Niet voor het jongetje met de bal, hij vermaakte zich prima. Tot ik hem op een gegeven moment uitlegde dat wij een heel eind gereden hadden en dat dat niet was om naar jongetjes met voetballen te zoeken. Hij begreep dat en besloot om vanaf dat moment zijn bal gewoon in zijn handen te houden. Dank je wel jongetje!
En ja hoor: we zagen en hoorden de houtsnip zijn patrouillevlucht maken. En toen het nóg iets donkerder werd, kregen we een prachtige voorstelling van een nachtzwaluw. Ik heb zijn geluid met de camera vastgelegd. Je ziet dus niets op het filmpje, maar je hoort wel wat.
Na een half uurtje gingen we weer richting het bezoekerscentrum. We zagen, wonderlijk genoeg, geen vleermuizen vliegen. Andere dieren hebben we ook niet gezien. Dat geeft niet, het was een prachtige avond.
De begeleidster van ons groepje bedankte me nog dat ik het jongetje even had aangesproken. Gidsen vinden het altijd moeilijk om in zulke situaties in te grijpen en te doen wat de ouders eigenlijk zouden moeten doen. Je weet immers nooit hoe de ouders daarop reageren.
Mij interesseert dat niet zo. Ik ben gaarne bereid om dat als anonieme excursist even te doen.
Op de terugweg zagen we het in de omgeving nog weerlichten. We hebben dus ook wat dat betreft geluk gehad.
Het blijft een gok, want als je je weken van tevoren opgeeft, heb je geen idee hoe het weer die avond zal zijn. Natuur is natuur, en die is slecht te voorspellen.
De weermensen verwachtten onweersbuien en veel regen. Gelukkig was het (nog) droog.
Natuurlijk is het altijd spannend om 's avonds in de natuur te zijn, en alles wat je ziet en hoort is meegenomen, maar tijdens deze excursie hoop je in ieder geval twee dieren te zien en te horen: de houtsnip en de nachtzwaluw.
Als je daarnaast een ree, een das of een vos tegenkomt, is het helemaal een geslaagde avond. We waren benieuwd...
Toen we ons aanmeldden, bleek dat we met zeven gasten zouden zijn. Dat is een mooi klein groepje, en dat vergroot de kans dat je wat te zien krijgt.
Vlak voor acht uur kwamen er nog twee jonge moeders met drie kinderen. Een ervan was een jongetje dat een voetbal bij zich had.
Het was lekker warm, zo'n twintig graden. Dat is heel mooi, want dan vliegen er veel insecten en dan zijn de nachtzwaluw en de vleermuizen actief.
We hadden een leuke gids, die ons van alles liet zien. Zo wees hij ons op de veegsporen van een reebok, de slaapplaatsen van reeën, op een voormalig spechtennest dat ook een tijdje bewoond is geweest door boommarters en op een spechtennest met jongen erin.
Het jongetje met de bal vond het allemaal een beetje saai. Hij liep liever met de bal de spelen....
Er waren ook muggen, heel veel muggen... Goed voor de nachtdieren, maar iets minder goed voor ons. Maar ja, je wilt wat, dus heb je daar ook wat voor over, nietwaar?
Toen het begon te schermen, posteerden we ons in het open terrein, zodat we goed zicht zouden hebben op langsvliegende houtsnippen. Vanaf onze positie zouden we ook de nachtzwaluw kunnen horen. De muggen waren daar ook blij mee, die konden ons vanaf grote afstand al ruiken...
En toen begon het grote wachten. Niet voor het jongetje met de bal, hij vermaakte zich prima. Tot ik hem op een gegeven moment uitlegde dat wij een heel eind gereden hadden en dat dat niet was om naar jongetjes met voetballen te zoeken. Hij begreep dat en besloot om vanaf dat moment zijn bal gewoon in zijn handen te houden. Dank je wel jongetje!
En ja hoor: we zagen en hoorden de houtsnip zijn patrouillevlucht maken. En toen het nóg iets donkerder werd, kregen we een prachtige voorstelling van een nachtzwaluw. Ik heb zijn geluid met de camera vastgelegd. Je ziet dus niets op het filmpje, maar je hoort wel wat.
Na een half uurtje gingen we weer richting het bezoekerscentrum. We zagen, wonderlijk genoeg, geen vleermuizen vliegen. Andere dieren hebben we ook niet gezien. Dat geeft niet, het was een prachtige avond.
De begeleidster van ons groepje bedankte me nog dat ik het jongetje even had aangesproken. Gidsen vinden het altijd moeilijk om in zulke situaties in te grijpen en te doen wat de ouders eigenlijk zouden moeten doen. Je weet immers nooit hoe de ouders daarop reageren.
Mij interesseert dat niet zo. Ik ben gaarne bereid om dat als anonieme excursist even te doen.
Op de terugweg zagen we het in de omgeving nog weerlichten. We hebben dus ook wat dat betreft geluk gehad.
Het geluid van de nachtzwaluw (en muggen)
