Ok dan: de herfst is begonnen...
Na weken van droogte is er de afgelopen dagen eindelijk regen gevallen. In Tiendeveen zo'n vijf centimeter zelfs. Dit leidde tot een overweldigende hoeveelheid paddenstoelen.
Hoewel ik paddenstoelen prachtig vind, heb ik er een beetje een hekel aan: het zijn er zo veel dat ik nooit in staat zal zijn om zelfs van de meest voorkomende soorten de naam te kennen.
Ook vind ik het erg moeilijk om van paddenstoelen mooie foto's te maken. Waarom?
Als eerste staan paddenstoelen vaak onder bomen en struiken, plekken waar je altijd wat minder licht tot beschikking hebt.
Daarnaast zijn veel paddenstoelen klein, dus moet je op zijn minst door je knieën, ook als je een draaibaar schermpje op de camera hebt zitten.
Verder zijn de meeste paddenstoelen niet plat. Daardoor is het een uitdaging om van dichtbij een behoorlijk deel van de paddenstoel scherp op de foto te krijgen.
Ten slotte hebben paddenstoelen vaak weinig structuur: de hoed is glad, op de steel staan geen lijnen en de lamellen of buisjes hebben allemaal dezelfde kleur. En ze zijn soms ook nog slijmerig. Dit maakt het voor een camera erg moeilijk om automatisch scherp te stellen.
Dan moet je dat dus handmatig doen. En dat is door het gebrek aan licht en je onhandige standje vaak geen sinecure.
Dus vind ik paddenstoelen fotograferen eigenlijk niet leuk.
Aan de andere kant: ze zijn vaak prachtig om te zien....
Dus heb ik toch maar mijn camera meegenomen toen we gisteren het vlonderpad in het Dwingelderveld bij Spier gingen lopen.
Hier wat foto's. Ze zijn niet altijd even geslaagd, maar ze geven wel een indruk van de soortenrijkdom in het kleine gebiedje dat we gisteren bezocht hebben.
Ga zelf maar kijken, dan zul je zien hoe mooi ook in Nederland de natuur is!
Hoewel ik paddenstoelen prachtig vind, heb ik er een beetje een hekel aan: het zijn er zo veel dat ik nooit in staat zal zijn om zelfs van de meest voorkomende soorten de naam te kennen.
Ook vind ik het erg moeilijk om van paddenstoelen mooie foto's te maken. Waarom?
Als eerste staan paddenstoelen vaak onder bomen en struiken, plekken waar je altijd wat minder licht tot beschikking hebt.
Daarnaast zijn veel paddenstoelen klein, dus moet je op zijn minst door je knieën, ook als je een draaibaar schermpje op de camera hebt zitten.
Verder zijn de meeste paddenstoelen niet plat. Daardoor is het een uitdaging om van dichtbij een behoorlijk deel van de paddenstoel scherp op de foto te krijgen.
Ten slotte hebben paddenstoelen vaak weinig structuur: de hoed is glad, op de steel staan geen lijnen en de lamellen of buisjes hebben allemaal dezelfde kleur. En ze zijn soms ook nog slijmerig. Dit maakt het voor een camera erg moeilijk om automatisch scherp te stellen.
Dan moet je dat dus handmatig doen. En dat is door het gebrek aan licht en je onhandige standje vaak geen sinecure.
Dus vind ik paddenstoelen fotograferen eigenlijk niet leuk.
Aan de andere kant: ze zijn vaak prachtig om te zien....
Dus heb ik toch maar mijn camera meegenomen toen we gisteren het vlonderpad in het Dwingelderveld bij Spier gingen lopen.
Hier wat foto's. Ze zijn niet altijd even geslaagd, maar ze geven wel een indruk van de soortenrijkdom in het kleine gebiedje dat we gisteren bezocht hebben.
Ga zelf maar kijken, dan zul je zien hoe mooi ook in Nederland de natuur is!
Een heksenkring.
Of zit er onder de bladeren een oude stronk waar ze op staan?
Geweizwammetjes in de groei.
Ze moeten nog wat verder uitgroeien.
Dan lijken ze écht op geweitjes.
Aangevreten door slakken of muizen?
Opgelost door de regen?
Geen idee.
Een porseleinzwammetje.
Een vliegenzwam.
Ehhh, waar zijn de stippen dan?
Die zijn er door de regen afgespoeld.
Echt!!! Zoek het maar op.
Henny had dus gelijk!
Dit is weer eens wat anders:
een springende koe in plaats van een ree.
(Een deel van) het vlonderpad.
Niet alleen de natuur was getooid in herfstkleuren ;-)
Bekertjesmos.
Een vliegenzwam met stippels.
Oranje boven.
Vuurrode krentenboompjes accentueren de al wat kleurende bosrand.
Het was een mooie wandeling.
