Watervogels in het Dwingelderveld
Vanmiddag leidde Henny een zondagmiddagwandeling in het Dwingelderveld. Na afloop hebben we samen nog een rondje gefietst, waar we natuurlijk weer van alles tegenkwamen...
Het begon met een onopgelost raadsel:
we zagen heel kleine beestjes met een noodgang over het water schuiven.
Het waren geen schrijvertjes en geen schaatsenrijders.
Maar wat wel? Geen idee.
Bij het Holtveen zagen we Canadese ganzen en dodaarzen.
Vooral die laatste waren een verrassing.
Tijdens het fietsen viel mijn oog op een hoopje op het fietspad.
Er lag iets dat kennelijk rode bosmieren aantrok.
Nader onderzoek wees uit dat het een overleden zandhagedissenvrouwtje was zonder staart,
waaraan bosmieren zich tegoed deden.
Een beetje luguber misschien, maar wel een mooie gelegenheid om de altijd drukke mieren eens goed op de foto te krijgen.
Een kraanvogel?
Nee, een ooievaar :-(
In het Holtveen, bij de vogelkijkwand, zagen we een tafeleend zwemmen.
Je herkent hem aan de bruine kop en zilvergrijze rug.
Dit zie je vaak als je een dodaars op de foto probeert te zetten.
Er zwommen er drie rond, waarvan er twee steeds tot vlak bij de wand kwamen.
En op een goed moment zat er geen riet voor, dook hij niet nét onder en
leek het of hij even poseerde om ons geduld te belonen.
Veel mooier ga ik ze niet op de foto krijgen!
Een paartje Canadese ganzen.
Een paartje kuifeenden.
Het wollegras bloeit ook al.
Een groenpootruiter?
Een wand voor de oeverzwaluwen.
In deze animatie zie je een dodaars voor een broedende Canadese gans langs zwemmen.
Wat opvalt is dat de gans ondanks de wind en het deinende nest als een standbeeld zo stil blijft zitten.
