Een avond cultuur in Diever
Gisteravond waren we in Diever. In het Shakespeare Theater om precies te zijn.
Om, net als ongeveer 20.000 anderen (niet gisteravond, maar dit seizoen), te genieten van een geweldige uitvoering van het stuk Richard III.
Dat was genieten zeg! Alleen al de aanloop ernaartoe. Eind juni had ik de kaartjes al besteld. Net op tijd, want niet lang daarna waren alle voorstellingen uitverkocht.
De buren waren al eerder deze week geweest (voor de vierde keer in de loop van de jaren) en gaven me talloze tips om het verblijf aangenaam te maken. Zo moesten we tuinstoelkussens meenemen. Koffie/thee/warme chocomelk/wijn met versnaperingen was ook handig. En vooral ook een plaid voor over je benen, want het Shakespeare Theater heeft geen muren en geen dak, dus het kan in de loop van de avond behoorlijk fris worden.
Henny had van een collega-gids ook al tips ontvangen, dus als er iets mis zou gaan, lag het helemaal aan ons ;-)
Nu, er ging niets mis.
Het weer was perfect: de lucht was blauw, er was nauwelijks wind en het was bijna volle Maan.
Tegen half acht kwamen we aan en werden we de parkeerplaats op geleid. We konden meteen aansluiten in de rij bij de ingang die net in beweging was gekomen.
We vonden een prima plek (alle plekken zijn overigens prima) en wachtten op de dingen die komen gingen.
Tot mijn grote verbazing herkende Henny in deze mensenmassa helemaal niemand! Dat is toch enigszins ongekend (om met Hans van Zetten te spreken), want Henny kent heel veel mensen, en heel veel mensen kennen haar...
De voorstelling begon precies om half negen, en vanaf dat moment hebben we continu genoten van het geweldige toneelspel van dit amateurgezelschap, dat in 1946, zeventig jaar geleden dus, de eerste Shakespeare-vertolking opvoerde.
Er overlijden nogal wat mensen in dit stuk. De manier waarop dit in beeld werd gebracht was zeer verrassend, evenals de manier waarop de toneelspelers de ruimte in het theater gebruikten.
Iets na elf uur was het afgelopen. Het gezelschap bedankte het publiek met een ludieke dans en daarna gingen we weer op huis aan.
In het tijdschrift dat we bij de ingang gekocht hadden, staat veel informatie over het stuk en over wat er waarschijnlijk werkelijk gebeurd is. Dat is heel leuk om achteraf te lezen, dan krijg je een goed beeld van dit alles.
Al met al hebben we genoten van wéér een parel aan de Drentse cultuurketting.
Om, net als ongeveer 20.000 anderen (niet gisteravond, maar dit seizoen), te genieten van een geweldige uitvoering van het stuk Richard III.
Dat was genieten zeg! Alleen al de aanloop ernaartoe. Eind juni had ik de kaartjes al besteld. Net op tijd, want niet lang daarna waren alle voorstellingen uitverkocht.
De buren waren al eerder deze week geweest (voor de vierde keer in de loop van de jaren) en gaven me talloze tips om het verblijf aangenaam te maken. Zo moesten we tuinstoelkussens meenemen. Koffie/thee/warme chocomelk/wijn met versnaperingen was ook handig. En vooral ook een plaid voor over je benen, want het Shakespeare Theater heeft geen muren en geen dak, dus het kan in de loop van de avond behoorlijk fris worden.
Henny had van een collega-gids ook al tips ontvangen, dus als er iets mis zou gaan, lag het helemaal aan ons ;-)
Nu, er ging niets mis.
Het weer was perfect: de lucht was blauw, er was nauwelijks wind en het was bijna volle Maan.
Tegen half acht kwamen we aan en werden we de parkeerplaats op geleid. We konden meteen aansluiten in de rij bij de ingang die net in beweging was gekomen.
We vonden een prima plek (alle plekken zijn overigens prima) en wachtten op de dingen die komen gingen.
Tot mijn grote verbazing herkende Henny in deze mensenmassa helemaal niemand! Dat is toch enigszins ongekend (om met Hans van Zetten te spreken), want Henny kent heel veel mensen, en heel veel mensen kennen haar...
De voorstelling begon precies om half negen, en vanaf dat moment hebben we continu genoten van het geweldige toneelspel van dit amateurgezelschap, dat in 1946, zeventig jaar geleden dus, de eerste Shakespeare-vertolking opvoerde.
Er overlijden nogal wat mensen in dit stuk. De manier waarop dit in beeld werd gebracht was zeer verrassend, evenals de manier waarop de toneelspelers de ruimte in het theater gebruikten.
Iets na elf uur was het afgelopen. Het gezelschap bedankte het publiek met een ludieke dans en daarna gingen we weer op huis aan.
In het tijdschrift dat we bij de ingang gekocht hadden, staat veel informatie over het stuk en over wat er waarschijnlijk werkelijk gebeurd is. Dat is heel leuk om achteraf te lezen, dan krijg je een goed beeld van dit alles.
Al met al hebben we genoten van wéér een parel aan de Drentse cultuurketting.
