De blog van René Stout

Er leven er duizenden bij ons in de buurt, maar toch is het iedere keer weer een genot om ze te zien: reeën. Deze liepen in De Wieden te grazen. Twee bokken en twee geiten. De bokken hebben het fluweel nog om de geweien zitten. Prachtig!

Gisteren hoorde ik op het nieuws over de komeet Lovejoy. Een beetje laat, want hij is al maanden te zien. Maar ja: beter laat dan nooit. Dus toog ik met kijker, camera en statief naar buiten om te kijken of ik hem ook kon zien. En wat ben je op zo'n moment weer blij dat je in Drenthe woont: hier is de lucht écht donker en zie je op een avond zonder maan overweldigend veel sterren. Prachtig! Het was, zoals al aangekondigd, lastig om hem te zien: het is maar een klein, groenig vlekje. Maar na wat speuren en zoeken vond ik hem. Nu nog een goede foto maken. Dat viel mee en tegen. Mee doordat ik in de zoeker de sterren haast nog beter kon zien dan met het blote oog. Tegen doordat, als je stevig inzoomt, een sluitertijd van langer dan een seconde al tot strepen op de foto leidt. Dan besef je pas hoe snel de aarde draait! Iets rechts van het midden zie je een wazig vlekje. Dat is de komeet. Als je op de foto klikt, wordt hij groter. Dan kun je het iets beter zien.

De mensen die ons kennen, weten dat we allebei veel van de natuur houden. Dat is een mooie overeenkomst. Graaf je wat dieper in dit onderwerp, dan zul je zien dat er wat verschillen zichtbaar worden als het gaat om de beleving ervan. Neem nu bijvoorbeeld muizen... Als je muizen in de vrije natuur gadeslaat, is het een genot om ze te bekijken: ze scharrelen rond over en onder takken en bladeren, en als ze een nest hebben, kun je het treffen dat je ziet dat ze gras, mos of eten dat ze gevonden hebben, naar het nest brengen. Zo heb ik eens, zittend op een bankje in het park Sorghvliet in Den Haag, een kwartier lang zitten kijken naar een muis die op nog geen twee meter van mij vandaan grassprietjes naar zijn holletje sleepte. Of neem die kampeerweek in Drie op de Veluwe, waar een bosmuis op vijf meter van de tent in het bos een holletje had. Na een tijdje wisten we precies welke route hij steeds volgde op zoek naar eten. Muizen eindigen vaak in de maag van een vos, uil, ooievaar o...

Ik had het al zo vaak tevergeefs geprobeerd: Ubuntu installeren naast Windows 8. Het lukte steeds maar niet. Ik moest de BIOS aanpassen, dat bleek uit allerlei tips op het internet. Maar wat ik ook probeerde: ik kon niet van een usb-stick starten, en toen dat eindelijk lukte, kreeg ik tijdens het installeren de melding dat Ubuntu Windows niet zag staan, en kon ik niet verder zonder Windows van de PC te vegen. En dat wilde ik nu ook weer niet, want voor sommige dingen heb je Windows gewoon nodig. Tot vanochtend: toen vond ik de uitgebreide handleiding van Pjotr. Pjotr is een doorgewinterde Linux-gebruiker en weet precies waar gewone mensen als ik tegenaan kunnen lopen. Dat niet alleen: hij komt ook met begrijpelijke, volledige en werkende oplossingen! Hartelijk dank, Pjotr, je hebt een blij man van me gemaakt! Zijn website bevat heel veel informatie en iets minder structuur. Daarom heb ik hier de pagina's waar ik gebruik van heb gemaakt, even op een rijtje gezet. Hie...

Vorige week ging ik even bij Paul langs. Terwijl we over van alles en nog wat zaten te praten, vloog er ineens een vlinder door de kamer. Hij ging op een schemerlamp zitten en bleef daar. Natuurlijk pakte ik mijn camera en probeerde hem vast te leggen. Dat viel niet mee, want hij zat vlak onder de lampenkap. Twee foto's waren duidelijk genoeg om hem te kunnen determineren. Gelukkig vond ik op waarneming.nl een melding met foto, dus ik had geluk. Het is een agaatvlinder, een prachtige nachtvlinder die in twee generaties het jaar doorkomt. Dit was er dus een van de wintergeneratie. Je ziet het: altijd en overal  kun je ineens een onverwacht genoegen beleven... Prachtige kleuren, inderdaad agaat-achtig.

Lollipop is Engels voor lolly. Het is ook de bijnaam van de nieuwste versie van Google's Android, dat op mobieltjes en tablets draait. Maar daar gaat het hier niet om. Ik heb het nu over ijslolly's, oftewel staartmeesjes. Je ziet ze altijd in een groep, vaak samen met andere vogels. Je ziet ze en je ziet ze niet. Voor je kunt zeggen: "Kijk eens, er hangen vijf staartmezen aan de vetbol", zijn ze al weer verdwenen. Vanochtend zag Monique er een paar in onze tuin. Ik kon nét geen foto maken. Later op de dag zag ik ze in de tuin van de buren. Twee foto's kreeg ik voor elkaar, meer niet. Wat schetst mijn verbazing: op de foto zag ik later links ook nog een sijsje hangen. En dan tel ik die koolmees rechts niet eens mee, want daarvan wemelt het bij ons. Dubbel bijzonder dus: twee maal ijslolly's en een sijs. Never a dull moment in Tiendeveen. Twee staartmezen bij de buren... ... en hier samen met een sijsje en een koolmees.

Vooruit, nóg maar een keer de waterhoentjes. Ik was niet thuis, maar de dames wel. De waterhoentjes waren er weer: ze zaten gezellig naast elkaar op de schutting. Maar iets leek er niet in orde. En ja hoor, daar had je het al: de beestjes waren bang voor de exotische parkiet! We hadden dat beest een paar maanden geleden hier gezien. Waarschijnlijk is hij ontsnapt, hoewel niemand in het dorp weet waar hij gewoond zou hebben. Hij at mee van het vogelvoer dat hij her en der in tuinen vond, maar na een paar weken was hij verdwenen, meer naar de zuidkant van het dorp. En nu, precies nu we waterhoentjes op bezoek hadden, was hij ook hier. De waterhoentjes waren zo bang voor hem dat ze pardoes het dak van de buren op vlogen. De parkiet ging ze achterna. Hij zocht misschien gewoon een speelmaatje... Monique pakte resoluut haar mobiel en legde het tafereel vast. Helaas was het dak nogal glad door het ijs dat op de pannen lag, dus glibberden de waterhoenen naar beneden. Dat was ni...

Vanmiddag zat een van de waterhoenen weer voor het raam. Ik pakte mijn camera, ging op mijn buik en probeerde van achter het gordijn zo dicht mogelijk bij te komen. Gelukkig heeft mijn nieuwe camera een draaibaar scherm, zodat ik kon zien hoe het waterhoen op de foto zou komen. Natuurlijk ging dat niet zo maar: het diertje had geen zin om stil te blijven zitten. Onderstaande foto is wel aardig geworden, daarom laat ik hier een van de waterhoenen nog een keer zien.

Vanochtend riep mams ineens naar boven: "er zitten waterkippen op de schutting!" Nou verstonden we dat 'water' niet, dus ik liep meteen naar de kant van de buren  om te zien hoe hun kippen ontsnapt waren. Niets te zien.... Toen bleek dat er waterhoentjes op de schutting zaten aan de kant van de woonkamer. Dat waren natuurlijk dezelfde waterhoentjes die we hier steeds zien rondscharrelen, maar dat ze bij ons op de schutting zouden gaan zitten, had niemand verwacht. Géén gezicht: de ouder zat al links van de liguster. Het jong zat rechts van de paal en probeerde uit te vogelen hoe hij bij moe kon komen. Tussen de palen door ging niet... Uiteindelijk vloog hij maar onze tuin in. Moeder volgde niet veel later. Groot was onze verbazing toen er ineens een derde waterhoen de tuin in vloog! Het was dus een hele familie! Ze stoorden zich niet aan die drie rare mensen die in de woonkamer naar hen stonden te kijken en ze liepen op hun dooie gemak naar de achtertuin om...