De blog van René Stout

Gisteren ben ik nadat de regen eindelijk weggetrokken was, nog snel even naar buiten gegaan. Bij het Oude diep was daar zo veel te zien dat ik daar wat foto's heb gemaakt. Het water in het gewoonlijk kleine stroompje stond tot aan de rand van de bedding en stroomde vlot door. Terwijl ik over de rand van de reling van het bruggetje stond te genieten van al dit moois, kwam er midden in de stroom een woelrat aanzwemmen. Hij zag mij niet of hij stoorde zich niet aan mij, wat mij de gelegenheid gaf om hem op de foto te zetten. Zo werd dit droge uurtje aan het eind van de dag ook weer bijzonder... Het Oude diep is hier normaal gesproken een stroompje van maximaal twee meter breed. Het water staat dan een meter lager. Nu staat het tot tot aan het maaiveld. Best wel uniek... Deze woelrat  bruine rat probeerde tegen de stroom in te zwemmen.  Dat lukte niet echt, dus zocht hij de wal maar op. Je herkent de woelrat aan zijn stompe neu...

Vandaag heb ik de groene paaltjeswandeling in het landgoed De Klencke bij Oosterhesselen gedaan. Het was schitterend voorjaarsweer. Voorjaar? Ja hoor: de merels zaten al te zingen... De dag begon al prachtig: de Maan en Venus bij elkaar tijdens het ochtendgloren. De lucht is hier donkerder dan hij was. Dat komt doordat ik een forse belichtingscompensatie moest toepassen om te voorkomen dat de Maan te helder werd. Heel triest: kon ik vorige week nog een prachtige vos in het Kremboong vastleggen, nu lag er een aangereden exemplaar langs de weg naar Nieuweroord. Ik denk dat dit de Judasoor is. Het dankt zijn naam aan de vorm (lijkt op oren) en het feit dat hij vaak op dood vlierhout te vinden is. Men zegt wel dat Judas zich aan een vlierboom heeft opgehangen. Vandaar. Dit zijn dezelfde paddenstoelen die ik bij Jos thuis als muizenoortjes in de kiemlo voorgeschoteld kreeg. Ook hier was het ongewoon nat. Dit bankje was echt onbereikbaar. ...

Ik had mezelf vanmiddag een beloning gegeven: nadat ik vanochtend een flinke hoeveelheid achterstallige administratie had weggewerkt, een deel van de berging had opgeruimd en mijn verwachte inkomsten en uitgaven voor 2016 aan de belastingdienst had opgegeven, mocht ik van mezelf lekker naar buiten. ik ben naar de Vossenberg gegaan, een oud landgoed noord van Tiendeveen. De agrarische landerijen zijn inmiddels omgetoverd in waterpartijen, heide, bos en moeras. De Zon scheen prachtig. Het gouden uur: het uur voor zonsondergang, duurt nu bijna twee keer zo lang doordat de Zon in de winter zo'n lage baan heeft. Dat zorgde voor prachtige kleuren. Een van de beukenlanen op het landgoed. Aan het eind staat een boerderij. In de zomer staat dit meestal droog. Op (of in?) een oude stam groeien diverse soorten mos. Een stukje ernaast vond ik dit korstmos. Het zou eikenmos kunnen zijn. Een minilandschap van sporenkapsels van nóg een mos. N...

Ik bedacht me rond half een vanmiddag dat het lekker weer was voor een wandelingetje en dat ik dan meteen wat testopnames kon maken voor de fotoclub. De weersverwachting gaf aan dat de zon snel zou verdwijnen, dus ging ik direct (zonder geluncht te hebben) op pad. Ik besloot naar het Kremboongbos te lopen omdat ik dan onderweg allerlei lichtsituaties zou tegenkomen die ik voor mijn testopnames kon gebruiken. Dat ging allemaal prima, dus toen ik eenmaal in het bos was, kon ik volop genieten van de stilte om mijn heen. Ik zag hier en daar een meesje scharrelen en kwam een paar spechten tegen. Verder kon je op de grond een veelheid aan sporen zien van dieren die hier de afgelopen drie dagen hadden gelopen. Ineens zag ik vanuit een ooghoek een beweging op het pad, een meter of tweehonderd voor me. Het leek een hond, maar toch ook weer niet. Het was een vos die op zijn dooie gemak over het pad mijn richting op kuierde! Ik zakte meteen door mijn hurken (dat kan ik tot verbazing va...