Glimmertjes
Tot mijn stomme verbazing vond ik donderdagavond een glimworm in de tuin van Paul. Zo ver noordelijk had ik er nog nooit een gezien. Ik had helaas mijn Pentax niet in de buurt en probeerde daarom met mijn mobiel wat foto's te maken. Dat lukte niet al te best.
Toen ik daarna mijn Pentax ging halen en weer terug kwam op de plek, was het lichtje uit, helaas....
Ik kwam erachter dat er in Nederland vier soorten glimwormen voorkomen. Het duurde even voor ik uitgedokterd had welke wij gezien hadden. Ik houd het voorlopig op de grote glimworm.
Het beestje is overigens alles behalve een worm: het is een kevertje. Het vrouwtje heeft geen vleugels en kan dus niet vliegen. Daarom lokt ze de mannetjes met een biolampje, dat ze tot wel 50 meter afstand kunnen zien.
Om energie te besparen brandt het lampje vanaf dat het bijna donker is maar ongeveer twee uur.
Als er in die tijd geen mannetje met haar gepaard heeft, steekt ze haar lichtje de dag daarop weer aan. Dit kan ze tien dagen doen.
De mannetjes kunnen ook licht geven. Omdat die wel kunnen vliegen, worden die vaak vuurvliegjes genoemd.
De avond erna ging ik mijn geluk weer beproeven, nu uiteraard met de Pentax en het statief in de hand. En wat schetst mijn verbazing: er zaten er twee!
De een zat onder een blaadje, de ander tussen grassprietjes. En probeer dan in het donker maar eens een acceptabele foto te maken. Gelukkig wat het (weer) droog en kon ik naar hartelust experimenteren met diafragma, sluitertijd, flits en ISO. Als er geen mannetjes op kwamen dagen, had ik immers twee uur de tijd...
Toen ik daarna mijn Pentax ging halen en weer terug kwam op de plek, was het lichtje uit, helaas....
Ik kwam erachter dat er in Nederland vier soorten glimwormen voorkomen. Het duurde even voor ik uitgedokterd had welke wij gezien hadden. Ik houd het voorlopig op de grote glimworm.
Het beestje is overigens alles behalve een worm: het is een kevertje. Het vrouwtje heeft geen vleugels en kan dus niet vliegen. Daarom lokt ze de mannetjes met een biolampje, dat ze tot wel 50 meter afstand kunnen zien.
Om energie te besparen brandt het lampje vanaf dat het bijna donker is maar ongeveer twee uur.
Als er in die tijd geen mannetje met haar gepaard heeft, steekt ze haar lichtje de dag daarop weer aan. Dit kan ze tien dagen doen.
De mannetjes kunnen ook licht geven. Omdat die wel kunnen vliegen, worden die vaak vuurvliegjes genoemd.
De avond erna ging ik mijn geluk weer beproeven, nu uiteraard met de Pentax en het statief in de hand. En wat schetst mijn verbazing: er zaten er twee!
De een zat onder een blaadje, de ander tussen grassprietjes. En probeer dan in het donker maar eens een acceptabele foto te maken. Gelukkig wat het (weer) droog en kon ik naar hartelust experimenteren met diafragma, sluitertijd, flits en ISO. Als er geen mannetjes op kwamen dagen, had ik immers twee uur de tijd...
Dit zie je als er langs een bosrand loopt en er zit een glimworm.
Met de camera 5 seconden open, zie je wat meer van de omgeving.
Hier zie je goed dat het staartstuk oplicht. Ze zit met haar kop naar boven.
Hier zit ze een beetje anders.
Zo ziet ze er uit als je haar in het licht zet.
Pas toen ik deze compilatie zag, begreep ik waarom ik zo'n moeite had gehad om het beestje scherp op de foto te krijgen: ze zat voortdurend te bewegen.
En met lange sluitertijden ga je daar last van krijgen...
