Reeën en nog veel meer in het Dwingelderveld
Na een zeer goed bezochte molenmiddag (we hadden 84 bezoekers!) en een genoeglijk uurtje bij Niek en Riet besloot ik om via het Dwingelderveld terug te fietsen. Het was inmiddels etenstijd, dus ik verwachtte niet al te veel toeristen meer tegen te komen.
Wat had ik weer een geluk vandaag!
Ik was nog geen twee minuten op het Dwingelderveld of ik zag in de verte een bruine vlek in het hoge gras. Dat bleek een reebok te zijn. Deze dagen zijn de reeën in de bronst, dus dan letten ze iets minder op hun omgeving. Ik kon het dier dan ook goed bewonderen.
Op een gegeven moment zette hij het op een lopen en sprong zo nu en dan als een antilope door de hei. Hij was nergens van geschrokken, dus ik vermoedde dat hij een vrouwtje had geroken.
Dat bleek te kloppen: tweehonderd meter verderop zag ik de geit in het gras staan. Daar rende hij op af. Dit bood kansen voor een mooie reportage!
Ik fietste door naar een grote struik en bleef daar afwachten. Zo nu en dan zag ik een van de twee dieren met de kop boven het gras uitsteken. Ik hoopte dat ze op een gegeven moment hun rondjes zouden gaan rennen, dus ik bleef wachten, met de camera in de hand in de aanslag.
En wachten.... en wachten.
Na een kwartier besloot ik mijn statief te pakken. Ik liep dus naar de fiets twee meter verderop en schroefde de camera vast. En natuurlijk: precies op dat moment begonnen de dieren te rennen. Verdikke: net nu ik geen foto's kon maken!!!
Ik zette mijn statief neer en richtte op de plek waar ik ze het laatst had gezien. Helaas, zelfs na een half uur wachten vertoonden ze zich niet meer.
Onverrichter zake pakte ik de boel weer in en fietste ik verder. Jammer aan de ene kant, maar een bof aan de andere kant, want ik had ze toch mooi gezien!
Een eindje verderop wist ik klokjesgentianen te staan. Ik was benieuwd of ze er na deze ongewone zomer ook zouden zijn. Ja hoor: ik zag er vijf bloeien.
Een uur later, ik was al op de terugweg, kwam ik langs een paar vennen waar ik een dodaars met twee jongen zag zwemmen. Ook dat was iets wat je niet vaak ziet.
Wat had ik weer een geluk vandaag!
Ik was nog geen twee minuten op het Dwingelderveld of ik zag in de verte een bruine vlek in het hoge gras. Dat bleek een reebok te zijn. Deze dagen zijn de reeën in de bronst, dus dan letten ze iets minder op hun omgeving. Ik kon het dier dan ook goed bewonderen.
Op een gegeven moment zette hij het op een lopen en sprong zo nu en dan als een antilope door de hei. Hij was nergens van geschrokken, dus ik vermoedde dat hij een vrouwtje had geroken.
Dat bleek te kloppen: tweehonderd meter verderop zag ik de geit in het gras staan. Daar rende hij op af. Dit bood kansen voor een mooie reportage!
Ik fietste door naar een grote struik en bleef daar afwachten. Zo nu en dan zag ik een van de twee dieren met de kop boven het gras uitsteken. Ik hoopte dat ze op een gegeven moment hun rondjes zouden gaan rennen, dus ik bleef wachten, met de camera in de hand in de aanslag.
En wachten.... en wachten.
Na een kwartier besloot ik mijn statief te pakken. Ik liep dus naar de fiets twee meter verderop en schroefde de camera vast. En natuurlijk: precies op dat moment begonnen de dieren te rennen. Verdikke: net nu ik geen foto's kon maken!!!
Ik zette mijn statief neer en richtte op de plek waar ik ze het laatst had gezien. Helaas, zelfs na een half uur wachten vertoonden ze zich niet meer.
Onverrichter zake pakte ik de boel weer in en fietste ik verder. Jammer aan de ene kant, maar een bof aan de andere kant, want ik had ze toch mooi gezien!
Een eindje verderop wist ik klokjesgentianen te staan. Ik was benieuwd of ze er na deze ongewone zomer ook zouden zijn. Ja hoor: ik zag er vijf bloeien.
Een uur later, ik was al op de terugweg, kwam ik langs een paar vennen waar ik een dodaars met twee jongen zag zwemmen. Ook dat was iets wat je niet vaak ziet.
Al met al heb ik die avond weer volop genoten.
Hier staat de reebok. Hij steekt zijn tong uit.
Dat doet hij om de vrouwtjes te ruiken.
Dit vrouwtje rook hij dus.
Moeilijk te zien in het hoge gras.
Zie je de kop met de oren in het midden?
Vogels zijn er nog genoeg.
Hier zit een roodborsttapuit op een paaltje.
De klokjesgentiaan in volle glorie.
De witte bolletjes zijn de eitjes van het gentiaanblauwtje.
Daarover later meer
Een prachtig bloempje.
Ook in de zomer heb je paddenstoelen.
Dit is de Stekelige Stuifzwam - Lycoperdon echinatum
Ruitjesbovist (Calvatia utriformis).
Ruitjesbovist (Calvatia utriformis).
We hebben de neiging om planten als distels te negeren,
maar dat verdienen ze niet!
Een dodaars!
Met jong.
Een prachtige avond in een prachtig gebied.
De bramen waren heerlijk.
