Onze Lieve Heer...
...heeft rare kostgangers.
Neem bijvoorbeeld het gentiaanblauwtje, een kleine vlinder die helemaal afhankelijk is van de klokjesgentiaan. Hier het verhaal van zijn levensloop. Ik heb het uit de wikipedia gekopieerd, want mooier kan ik het niet vertellen.
"Na de paring zet het vrouwtje haar eitjes meestal af op de bijna volgroeide, maar nog gesloten bloemknoppen van klokjesgentiaan. Gemiddeld zetten ze zo’n zeven eitjes per bloemknop af, waarvan er slechts twee tot drie rupsen het vierde rupsstadium halen. Na 10 dagen kruipt de larve uit het ei en eet zich een weg naar de zachte bloemdelen in het binnenste van de bloem. Na 10 dagen kruipt de larve weer naar buiten en laat zich op de grond vallen. Hier wacht de rups geduldig op een mier van het geslacht Myrmica zoals de bossteekmier (of de knoopmier, vertelde Freddy). Deze neemt de rups mee naar het mierennest. De rups scheidt een stof af die precies overeenkomt met dat van larven van de mier. [2] De mieren beschermen en voeden de rups met mierenlarven en –eitjes, maar ook met prooien van de mieren. De rups parasiteert op de mieren, deze specifieke vorm van parasitisme wordt broedparasitisme genoemd. In begin van de volgende zomer is de rups volledig ontwikkeld en vindt de verpopping plaats. Na een popstadium van drie weken komen begin juli de eerste vlinders uit de pop en verlaten zo snel mogelijk het mierennest (anders worden ze alsnog opgegeten). De mannetjes en vrouwtjes zoeken elkaar op waarna de cyclus zich herhaalt. De vlinder vliegt in één generatie per jaar van begin juni tot eind augustus, met een piek tussen 20 juli en 20 augustus."
Ik had gisteren dus het enorme geluk dat ik een foto maakte van een klokjesgentiaan met ongeveer zeven eitjes erop.
Dit verhaal geeft aan hoe ongelooflijk gecompliceerd (en mooi) de natuur in elkaar zit.
Het is triest dat we als mens in staat zijn om zo'n ecosysteem binnen de kortste keren naar de barrebiesjes te helpen. Mooi is dan weer dat (andere) mensen de schade kunnen beperken en gebiedjes kunnen veiligstellen waar de natuur de natuur kan zijn. Dank je wel, Natuurmomumenten!
Ik prijs me gelukkig dat ik dit bloempje aantrof, en dat ik dankzij onze fotoclubavond dit verhaal over het gentiaanblauwtje hoorde en aan de wereld kan doorgeven.
Neem bijvoorbeeld het gentiaanblauwtje, een kleine vlinder die helemaal afhankelijk is van de klokjesgentiaan. Hier het verhaal van zijn levensloop. Ik heb het uit de wikipedia gekopieerd, want mooier kan ik het niet vertellen.
"Na de paring zet het vrouwtje haar eitjes meestal af op de bijna volgroeide, maar nog gesloten bloemknoppen van klokjesgentiaan. Gemiddeld zetten ze zo’n zeven eitjes per bloemknop af, waarvan er slechts twee tot drie rupsen het vierde rupsstadium halen. Na 10 dagen kruipt de larve uit het ei en eet zich een weg naar de zachte bloemdelen in het binnenste van de bloem. Na 10 dagen kruipt de larve weer naar buiten en laat zich op de grond vallen. Hier wacht de rups geduldig op een mier van het geslacht Myrmica zoals de bossteekmier (of de knoopmier, vertelde Freddy). Deze neemt de rups mee naar het mierennest. De rups scheidt een stof af die precies overeenkomt met dat van larven van de mier. [2] De mieren beschermen en voeden de rups met mierenlarven en –eitjes, maar ook met prooien van de mieren. De rups parasiteert op de mieren, deze specifieke vorm van parasitisme wordt broedparasitisme genoemd. In begin van de volgende zomer is de rups volledig ontwikkeld en vindt de verpopping plaats. Na een popstadium van drie weken komen begin juli de eerste vlinders uit de pop en verlaten zo snel mogelijk het mierennest (anders worden ze alsnog opgegeten). De mannetjes en vrouwtjes zoeken elkaar op waarna de cyclus zich herhaalt. De vlinder vliegt in één generatie per jaar van begin juni tot eind augustus, met een piek tussen 20 juli en 20 augustus."
Ik had gisteren dus het enorme geluk dat ik een foto maakte van een klokjesgentiaan met ongeveer zeven eitjes erop.
Dit verhaal geeft aan hoe ongelooflijk gecompliceerd (en mooi) de natuur in elkaar zit.
Het is triest dat we als mens in staat zijn om zo'n ecosysteem binnen de kortste keren naar de barrebiesjes te helpen. Mooi is dan weer dat (andere) mensen de schade kunnen beperken en gebiedjes kunnen veiligstellen waar de natuur de natuur kan zijn. Dank je wel, Natuurmomumenten!
Ik prijs me gelukkig dat ik dit bloempje aantrof, en dat ik dankzij onze fotoclubavond dit verhaal over het gentiaanblauwtje hoorde en aan de wereld kan doorgeven.
