De avond valt in de Holtveenslenk

Gistermiddag stond er een bericht op de fotoclubgroep-app: wie er zin had om naar Kralo (in het Dwingelderveld) te fietsen, en van daaruit naar de Holtveenslenk te wandelen om daar de zon onder te zien gaan. Dat leverde uiteindelijk een groepje van vier leden op. Dus vertrokken we om half zeven die kant op.

Het was prachtig weer en we hadden er zin in. We zagen en hoorden van alles, maar helaas kwam er rond zonsondergang bewolking opzetten waardoor we de zon niet achter de horizon zagen zakken en de schitterende kleuren van de twee avonden moesten missen.

Uiteindelijk maakte dat niet uit. We hadden een perfecte avond en we waren het er weer roerend over eens dat we toch wel heel blij zijn dat we hier wonen en dit allemaal kunnen doen.

We hebben allemaal ongeveer dezelfde foto's gemaakt, maar dan toch net weer anders. Dat kun je mooi zien doordat we onze foto's in een gezamenlijk Google-fotoalbum kunnen plaatsen.

Op deze blog kan ik alleen mijn eigen foto's zetten, maar aan het eind staat een link naar ons album. Dat is pas écht genieten!

Rond half acht stond de zon nog best wel hoog.

Dat leverde mooie platen op.

Een buizerd vliegt op uit een berk.

Buizerden komen in vele kleurvarianten voor.

Deze zou je 'berkenwit' kunnen noemen...

Deze kraai verzamelt schapenwol om het nest mee te bekleden.

Slim!

De schapen stoorden zich niet aan ons, gelukkig.

Een apart gezicht: de lammetjes zijn zwart...

Deze vleermuis gaf een heuse vliegshow weg.

Doordat het windstil was, en het water dus glad,

had hij steeds zijn spiegelbeeld bij zich.

We hadden al een aantal leeggegeten ganzeneieren langs het pad zien liggen.

We verdachten de vos daarvan, maar toen we dit geplunderde nest zagen, midden in het water,

vermoedden we dat het meeuwenwerk was geweest.

Vossen houden niet zo van zwemmen, dachten we.

De zon is achter de wolken schuil gegaan, maar dit winterkoninkje zingt nog het hoogste lied.

Tot slot een geoorde fuut.

Hij zwom erg ver weg, maar dankzij wat fotobewerking kon ik er toch nog een herkenbare foto van maken.

Verder hoorden we steeds een vogel roepen, maar niemand van ons had enig idee wat het was. Gelukkig kon een vogelkenner ons vertellen dat we de dodaars hoorden. Twee zelfs...

We hebben dankzij de opmerkzaamheid van Freddy een glimp van hem op kunnen vangen, maar toen was het al te donker voor een fatsoenlijke foto.

De link naar ons album. Je hoeft niet in te loggen, je kunt gewoon kijken.