Nieuwe camera
Niet dat ik ontevreden was over mijn camera, zeker niet! Op een paar kleine dingetjes na vond ik mijn Panasonic DMC FZ-1000 een prima apparaat. Hij had een mooi zoombereik (tot 400 mm), een prima lens (Leica) en veel mogelijkheden.
Toen ik voor Henny, die haar oude spiegelreflex wilde vervangen door een hybride camera, wat marktonderzoek deed, kwam ik de Panasonic DMC FZ300 tegen. Voor kenners: de nieuwe uitvoering van de destijds zeer goed ontvangen FZ200.
Wow! Deze camera had precies dat wat ik bij de mijne miste en was handig in gebruik waar ik de mijne wat onhandig vond. Hij had ook een groter zoombereik: 600 mm, met f:2.8 over het volle bereik. Daarnaast is hij regen- en stofbestendig en 100 gram lichter. Het enige mogelijke nadeel: de sensor had 'slechts' 12 megapixels. En dat kan volgens sommigen niet. Je moet voor meer, meer, meer gaan.
Nu is meer niet altijd beter, en de discussie over dit onderwerp laait op het internet soms hoog op. Ik besloot wat rond te neuzen, op zoek te gaan naar foto's van mijn camera en van de FZ300 om zelf een oordeel te kunnen vormen. Ik vond geen verschil, of in ieder geval niet een belangrijk verschil, in de technische kwaliteit van de foto's.
Dit werd dus de camera voor Henny.
Uiteraard wilde ik heel graag weten hoe het nu écht (in mijn beleving) met de verschillen gesteld was. Ik was namelijk zo gecharmeerd van het apparaat dat ik serieus overwoog om mijn (betere?) camera in te ruilen voor deze. Iets wat 'kenners' mij overigens sterk afraadden, want ja, die sensor hè...
Gelukkig voor mij was Henny bereid om samen met mij wat testopnames te maken. We gingen dus op pad en maakten foto's in de zon, in de schemering, en van allerlei onderwerpen, tot aan de Maan toe.
Later op de computer zag ik maar uiterst kleine verschillen in kwaliteit, áls het daar aan aan lag. Een dilemma dus. Verder had ik gemerkt dat, terwijl de beeldstabilisator van mijn camera zo veel geluid maakt dat je het zelfs op de films hoort, de 300 absoluut stil is. De bediening was inderdaad een stuk handiger (voor mij). Zo heeft hij een wieltje waarmee je snel en nauwkeurig handmatig kunt scherpstellen. Aan het aanraakgevoelige scherm zou ik moeten wennen, maar het heeft zeker mogelijkheden voor mij.
Ik had in middels op marktplaats gekeken wat mijn camera nog op kon brengen. Ik wilde er immers niet veel geld aan uitgeven, want ik was er tenslotte heel content mee. Wat ik zag, was erg bemoedigend, dus zette ik mijn camera ook op marktplaats. Binnen een halve dag had ik een serieuze gegadigde. Oeps, wat nu?
Ik raakte met de man in gesprek over camera's en over de voor- en nadelen van de twee modellen. We kwamen er allebei niet helemaal uit. Want die sensor....
Uiteindelijk heb ik de knop doorgehakt. Samen met Paul, die hier een dagje was, toog ik naar De winkel in Beilen, een winkel die bij mijn fotomaatje Niek hoog staat aangeschreven.
Om een nu al heel lang verhaal kort te maken: de man liet zich niet uit over de sensor, maar bood een zeer aantrekkelijk bedrag voor mijn FZ1000. Ik accepteerde dat en nu ben ook ik de gelukkige bezitter van een FZ300.
De man van marktplaats begreep het gelukkig, hij had tenslotte ook nog niet gezegd dat hij hem echt wilde kopen. Het zou best eens kunnen dat ook hij besluit om de 300 te nemen.
Alle foto's hierna zijn dus met de Panasonic DMC FZ300 gemaakt.
Na vier dagen intensief fotograferen en filmen kan ik alleen maar zeggen: deze aankoop was een prima besluit.
Toen ik voor Henny, die haar oude spiegelreflex wilde vervangen door een hybride camera, wat marktonderzoek deed, kwam ik de Panasonic DMC FZ300 tegen. Voor kenners: de nieuwe uitvoering van de destijds zeer goed ontvangen FZ200.
Wow! Deze camera had precies dat wat ik bij de mijne miste en was handig in gebruik waar ik de mijne wat onhandig vond. Hij had ook een groter zoombereik: 600 mm, met f:2.8 over het volle bereik. Daarnaast is hij regen- en stofbestendig en 100 gram lichter. Het enige mogelijke nadeel: de sensor had 'slechts' 12 megapixels. En dat kan volgens sommigen niet. Je moet voor meer, meer, meer gaan.
Nu is meer niet altijd beter, en de discussie over dit onderwerp laait op het internet soms hoog op. Ik besloot wat rond te neuzen, op zoek te gaan naar foto's van mijn camera en van de FZ300 om zelf een oordeel te kunnen vormen. Ik vond geen verschil, of in ieder geval niet een belangrijk verschil, in de technische kwaliteit van de foto's.
Dit werd dus de camera voor Henny.
Uiteraard wilde ik heel graag weten hoe het nu écht (in mijn beleving) met de verschillen gesteld was. Ik was namelijk zo gecharmeerd van het apparaat dat ik serieus overwoog om mijn (betere?) camera in te ruilen voor deze. Iets wat 'kenners' mij overigens sterk afraadden, want ja, die sensor hè...
Gelukkig voor mij was Henny bereid om samen met mij wat testopnames te maken. We gingen dus op pad en maakten foto's in de zon, in de schemering, en van allerlei onderwerpen, tot aan de Maan toe.
Later op de computer zag ik maar uiterst kleine verschillen in kwaliteit, áls het daar aan aan lag. Een dilemma dus. Verder had ik gemerkt dat, terwijl de beeldstabilisator van mijn camera zo veel geluid maakt dat je het zelfs op de films hoort, de 300 absoluut stil is. De bediening was inderdaad een stuk handiger (voor mij). Zo heeft hij een wieltje waarmee je snel en nauwkeurig handmatig kunt scherpstellen. Aan het aanraakgevoelige scherm zou ik moeten wennen, maar het heeft zeker mogelijkheden voor mij.
Ik had in middels op marktplaats gekeken wat mijn camera nog op kon brengen. Ik wilde er immers niet veel geld aan uitgeven, want ik was er tenslotte heel content mee. Wat ik zag, was erg bemoedigend, dus zette ik mijn camera ook op marktplaats. Binnen een halve dag had ik een serieuze gegadigde. Oeps, wat nu?
Ik raakte met de man in gesprek over camera's en over de voor- en nadelen van de twee modellen. We kwamen er allebei niet helemaal uit. Want die sensor....
Uiteindelijk heb ik de knop doorgehakt. Samen met Paul, die hier een dagje was, toog ik naar De winkel in Beilen, een winkel die bij mijn fotomaatje Niek hoog staat aangeschreven.
Om een nu al heel lang verhaal kort te maken: de man liet zich niet uit over de sensor, maar bood een zeer aantrekkelijk bedrag voor mijn FZ1000. Ik accepteerde dat en nu ben ook ik de gelukkige bezitter van een FZ300.
De man van marktplaats begreep het gelukkig, hij had tenslotte ook nog niet gezegd dat hij hem echt wilde kopen. Het zou best eens kunnen dat ook hij besluit om de 300 te nemen.
Alle foto's hierna zijn dus met de Panasonic DMC FZ300 gemaakt.
Na vier dagen intensief fotograferen en filmen kan ik alleen maar zeggen: deze aankoop was een prima besluit.
