't Is lente, maar niet voor iedereen...

Eindelijk is het lente!
Het puntje van de staart van maart maakte de koude voorkant meer dan goed.
In de tuin bloeit alweer het een en ander, de vogels zijn druk in de weer en in de vijver zie je ook van alles zwemmen.

Helaas is de lente niet voor iedereen een goed begin...
Zo vond ik gisterochtend een kapotgevallen merelei op de stenen. Legnood? Een rover?
Geen idee.

In de vijver zag ik eergisteren een kikker op de bodem zitten. Dat was ook een opluchting. Maar de volgende ochtend lag hij ondersteboven, met zijn witte buik duidelijk zichtbaar. Dat was niet zo mooi.

Ik haalde hem met mijn vijvertang op het droge en zette hem op de tegels. Hij zag er best levend uit, vond ik eigenlijk. Toen ik voorzichtig een beetje duwde, bewoog hij zijn ogen. Hij leek dus nog te leven!
Ik zette hem in het mos bij de vijverrand om hem bij te laten komen.
Tegen het eind van de dag zat hij andersom. Hij leefde dus echt nog.
De volgende ochtend zat hij daar nog steeds, behoorlijk ingedroogd. Ik zette hem op een steen in het water, met zijn neus net erboven. Later op de dag hing hij naast de steen, maar hij zag er niet bepaald florissant uit.
De ochtend daarop was hij verdwenen....

Vanmiddag kroop er ineens een andere kikker het water uit. Die zag er wel energiek uit. Hij installeerde zich in de zon en daar zit hij nu nog.

Gelukkig dus ook goed nieuws...